Piosenka żebracza - Jacek Kaczmarski

Dajcie mi proszę, co łaska.

Żebrak — też człowiek do diaska!

Śpiewać już nie mam siły,

Żarty mi się skończyły.

Siedzę na Placu Zamkowym

Z tym, co na plecach zostało,

Sięgam po rozum do głowy,

Lecz rozum by żyć - to za mało!

Tłuką o pierś resztki serca,

Serce nadzieją frymarczy,

Lecz — może jestem oszczerca —

Serce — by żyć - nie wystarczy!

Dajcie mi proszę, co łaska…

Mówią mi — wstań i zapracuj!

Raz jeszcze zakasz rękawy,

Albo zabieraj się z placu

Bo szpecisz piękno Warszawy.

Tu zagraniczni turyści

Widzieć chcą cud odbudowy

A ty wrażenia im niszczysz

Żebrząc na Placu Zamkowym.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Gdybym łez trochę miał jeszcze

To bym nad sobą zapłakał

Kto dziś pamięta w rym mieście

Że to ja budowałem barbakan!

Człowiek bez dały urodzin,

Człowiek bez dnia swych imienin —

Życie oddałem urodzie

Renesansowych kamienic.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nigdy nikomu nie znany,

Po łokcie w glinie i w piachu

Ryłem, jak kret tresowany

Tunel na Trasie Wschód-Zachód.

Jakby mi było za mało

Pracy do grobowej deski

Póki sił jeszcze starczało

Stawiałem Zamek Królewski.

Dajcie mi proszę, co łaska…

Nie mówcie więc, że coś niszczę,

Nie mówcie mi, że coś szpecę

Bo moje myśli są czystsze

Niż wasze myśli i serca.

Tkwić chcę tu duszą i ciałem,

Spróbujcie mi to odebrać!

To miasto — ja zbudowałem

By mieć na starość gdzie żebrać…

Dajcie mi proszę, co łaska…

Please give me what you grace.

A beggar - a damn man too!

I have no strength to sing anymore,

My jokes are over.

I am sitting at the Castle Square

With what's left on my back

I reach for my head

But reason to live is not enough!

They beat the remains of their heart against their breasts,

The heart is the hope of a bartender,

But - perhaps I am a slanderer -

The heart - to live - is not enough!

Please give me what you grace ...

They tell me - get up and work!

Roll up your sleeves again

Or get out of the square

Because you disfigure the beauty of Warsaw.

Here are foreign tourists

They want to see the miracle of reconstruction

And you destroy their impressions

Begging on Castle Square.

Please give me what you grace ...

If I had a little more tears

I would cry for myself

Who remembers in this city today

That I was building a Barbican!

A man without a birthday,

A man without his name day -

I gave my life to beauty

Renaissance tenement houses.

Please give me what you grace ...

Never known to anyone

Up to the elbows in clay and sand

I buried like a trained mole

Tunnel on the East-West Route.

As if it wasn't enough for me

Work to the death board

As long as there was still enough strength

I built the Royal Castle.

Please give me what you grace ...

So don't say I'm breaking something

Don't tell me I'm messing up something

Because my thoughts are cleaner

Than your thoughts and hearts.

I want to stick here with my body and soul,

Try to take it away from me!

This city - I have built

To have in old age where to beg ...

Please give me what you grace ...