Ja - Jacek Kaczmarski, Zbigniew Lapinski, Przemyslaw Gintrowski

Nie jestem piękny, a przyciągam wzrok

Cieszy mnie wstręt w tworzących mnie spojrzeniach;

Sprytu nauczył mnie ułomny krok

Co krok normalny w powód wstydu zmienia

Wiem, że nawiedzam przyzwoite sny;

Bóg mnie spartaczył, jam wyrzut sumienia;

Dlatego wpełzam w dostojne zgromadzenia

Gdzie racją bytu jest bezkarne — my!

A ja na złość im — nie należę

I tak beze mnie — o mnie — gra

Jednego nikt mi nie odbierze:

Ja jestem ja, ja, ja.

W karczmie tak siadam, by mnie widzieć mógł

Każdy obżartuch najzdrowszy i pijak;

To, co mi Bóg dał zamiast zwykłych nóg

Wokół półmiska bezwstydnie owijam

Tym, co mam w miejsce rąk, odpędzam psy

Węszące łatwy łup w chromego strawie

I traci nastrój biesiadników gawiedź

Co śpiewa przy mnie swoje śmieszne — my!

Bo ja na złość im — nie należę

I tak beze mnie — o mnie — gra

Jednego nikt mi nie odbierze:

Ja jestem ja, ja, ja.

Mam pod Ratuszem stałe miejsce, gdzie

Swój tors niezwykły wystawiam na pokaz:

Pomnik wyjątku, drżę z rozkoszy, że

Żadnego z radnych nie przepuszczę oka

Gdy się dębowe już zatrzasną drzwi

By przebieg obrad skryć przed losem plebsu

Wiem, że zdołałem trochę nastrój zepsuć

Tym, co tak godnie mówią, myśląc — my!

Bo ja na złość im — nie należę

I tak beze mnie — o mnie — gra

Jednego nikt mi nie odbierze:

Ja jestem ja, ja, ja

W farze na najświetlistszą włażę z ław

Gdzie przed ołtarzem tęcza lśni z witraży

By, kiedy wierni proszą - Boże zbaw!

-

Móc Mu pokazać, co z mej zrobił twarzy

Więc patrzą na mnie, chociaż kapłan grzmi

Żeśmy jedynie niepoprawnym stadem

Bom namacalnym przecież jest przykładem

Że jest nieprawdą ich chóralne — my!

Bo ja na złość im — nie należę

I tak beze mnie — o mnie — gra

Jednego nikt mi nie odbierze:

Ja jestem ja, ja, ja

Nie jestem sam.

Odmiennych nas jest w bród!

Wciąż otorbionych wstrętem i respektem

Bóg dał z kalectwem pokusę nam — i głód

By się związać w pokręconych sektę

Partia Potworków!

Rząd zatrutej krwi!

Ach, cóż za ulga — unormalnić skazy!

Nakaz szacunku, a nie gest odrazy

Wystarczy — ja!

ja!

ja!

— zmienić w — my!

Nie, nie chcę wpływać i należeć!

I tak beze mnie — o mnie — gra

Jednego nikt mi nie odbierze:

Ja jestem ja!

ja!

ja!

I'm not beautiful and I'm eye-catching

I am pleased with the disgust in the looks that create me;

A lame step taught me my cleverness

What a normal step changes into a reason for shame

I know I have decent dreams;

God botched me, I am pained;

That is why I crawl into dignified gatherings

Where the raison d'être is impunity - we!

And to spite them - I don't belong

And so without me - about me - he plays

One thing nobody can take from me:

I am me, me, me.

In the inn I sit down so that he can see me

Every glutton is the healthiest and a drunkard;

What God gave me instead of ordinary legs

I wrap my dish shamelessly around

What I have in place of my hands, I chase the dogs away

Sniffing easy prey in lame digestion

And loses the mood of the guests chatting

What sings its funny next to me - we!

Because to spite them - I do not belong

And so without me - about me - he plays

One thing nobody can take from me:

I am me, me, me.

I have a permanent place under the Town Hall where

I am showing my unusual torso:

Monument to the exception, I tremble with delight that

I won't miss any of the councilors

When the oak door slams shut

To hide the course of the proceedings from the fate of the commoners

I know I managed to spoil the mood a bit

What they say so worthily when they think - we!

Because to spite them - I do not belong

And so without me - about me - he plays

One thing nobody can take from me:

I am me, me, me

In the parish, the luminous manhole from the benches

Where in front of the altar the rainbow shines from the stained glass windows

That when the faithful ask - God save!

-

To show him what he did to my face

So they look at me even though the priest thunders

We only live an incorrect herd

For I am tangible, after all, is an example

That their choral is untrue - we!

Because to spite them - I do not belong

And so without me - about me - he plays

One thing nobody can take from me:

I am me, me, me

I'm not alone.

There are plenty of different us!

Still encysted with disgust and respect

With disability, God has tempted us - and hunger

To get involved in a twisted sect

The Monster Party!

A row of poisoned blood!

Ah, what a relief - to normalize the flaws!

A command of respect, not a gesture of disgust

Enough - me!

I!

I!

- turn into - we!

No, I don't want to influence and belong!

And so without me - about me - he plays

One thing nobody can take from me:

I am me!

I!

I!