Starosc Owidiusza - Jacek Kaczmarski

Cóż, że pięknie, gdy obco — kiedyś tu będzie Rumunia

Obmywana przez fale morza, co stanie się Czarne

Barbarzyńcy w kożuchach zmienią się w naród ambitny

Pod Kolumną Trajana zajmując się drobnym handlem

Umrę, patrząc z tęsknotą na niedostrzegalne szczyty

Siedmiu wzgórz, które człowiek zamienił w Wieczne Miasto

Skąd przez kraje podbite, z rąk do rąk — niepiśmiennych

Iść będzie i nie dojdzie pismo Augusta z łaską

Z dala od dworu i tłumu — cóż to za cena wygnania?

Mówiłem wszak sam — nad poezją władza nie może mieć władzy

Cyrku w pustelnię zamiana spokój jednak odbiera

Bo pyszniej drażnić Cesarza, niż kupcom za opał kadzić

Rzymu mego kolumny!

Wróg z murów was powydziera

I tylko we mnie zostanie czysty wasz grecki rodowód!

Na nim jednym się wspieram tu, gdzie nie wiedzą - co Grecja

Z szacunkiem śmiejąc się z. czci, jaką oddaję słowu

Sen, jedzenie, gra w kości do bólu w schylonych plecach

Wiersz od ręki pisany dla tych, którym starczy — co mają

Piękna tu nikt nie obieca, za piękno płaci się złotem

Pojąłem, tworząc tu, jak z Ariadny powstaje pająk:

Na pajęczynie wyrazów — barwy, zapachy i dotyk

Łąki, pałace i ludzie — drżący Rzym mojej duszy —

Geometria pamięci przodków wyzbyta brzydoty

Zwierciadło żywej harmonii diamentowych okruszyn

Stoją nade mną tubylcy pachnący czosnkiem i czuję

Jak zmieniam się w list do Stolicy, który nikogo nie wzrusza

Kiedyś tu będzie Rumunia, Morze — już Czarne — faluje

I glebą pieśni się staje ciało i świat Owidiusza

Well, it's beautiful, when strangers - Romania will be here someday

Washed by the waves of the sea, which will become Black

Barbarians in sheepskin coats will turn into an ambitious nation

At Trajan's Column, dealing with small trade

I will die looking longingly at the imperceptible peaks

Seven hills that man has turned into the Eternal City

From where by conquered countries, from hand to hand - illiterate

It will go and not the letter of Augustus with grace

Away from the court and the crowd - what is the price of exile?

After all, I was saying myself - poetry cannot be ruled by authority

However, turning a circus into a hermitage takes away peace

For it is more delicious to annoy the Emperor than to incense the merchants for fuel

Rome of my column!

The enemy will tear you off the walls

And only in me will your pure Greek lineage remain!

On this one, I support myself where they do not know what Greece is

While respectfully laughing at the reverence I give to the word

Sleep, eating, playing dice to the pain in a bowed back

Handwritten poem for those who have enough - what they have

Nobody promises beauty here, you pay for beauty with gold

I understood, creating here how a spider arises from Ariadne:

On the web of words - colors, smells and touch

Meadows, palaces and people - the trembling Rome of my soul -

The geometry of ancestral memory is free from ugliness

A mirror of the living harmony of diamond crumbs

The natives are standing over me smelling of garlic and I can smell it

How I turn into a letter to the Capital, which does not move anyone

Someday Romania will be here, the Black Sea is undulating

And the soil of the song becomes Ovid's body and world