Pustynia 80 - Jacek Kaczmarski

Wielbłądy upadają ze zmęczenia

Piach oczom wzrok odbiera, w zębach zgrzyta

Nasz ślad za nami znika w okamgnieniu

O zagubioną drogę nikt nie pyta

Wtem słychać gniewny pomruk poganiaczy

Wymownie kładą dłonie na kindżały

Żądają wina kobiet i zapłaty

Klną jawnie nas wyprawę i świat cały

A my już chyba znamy kres podróży

Patrzymy póki jeszcze starczy siły

Jak w piasku wiatr nam przyszłość wróży

W zbiorowe dawnych wypraw dmąc mogiły

Przewodnik zagubionej karawany

Unosi się w strzemionach

Słońce świeci

Kolejne tworzy nam fatamorgany

Oazy obiecuje

Naszym dzieciom

Camels fall from exhaustion

The eyes are darkened with sand, and the teeth are grinding

Our trace behind us disappears in a flash

Nobody asks about the lost road

Then the angry murmurs of the prods are heard

They put their hands on daggers eloquently

They demand women's wine and payment

We are openly cursed by the expedition and the whole world

And we already know the end of the journey

We look as long as there is still enough strength

Like the wind in the sand, the future is foretold for us

In collective old expeditions blowing graves

Lost Caravan Guide

It rises in the stirrups

The sun shines

The next ones create mirages for us

Oasis promises

To our children