Portret płonący - Jacek Kaczmarski

Takaś mi przedwczesnym zmierzchem

Gdy przybojem grzmi ocean

Jakbyś nie powstała jeszcze

A już prawie przeminęła

Kształt twój, niemal nieuchwytny

Żarzy się obrysem mroku;

Stoisz niema, jak wykrzyknik

Który uwiązł w gardle grzmotu

Włosy w aureoli ognia

Skronią pełznie lawy strumyk;

Smukła jesteś jak pochodnia

Zapalona na tle łuny

W oczach dymu masz spirale

W ustach krzepnie popiół mokry;

Tylko w szyi tętni stale

Kryształ pulsu nieroztropny

Bije to źródełko tycie

Syczą zgliszcza, ciemność skwierczy;

Nosisz w sobie jedno życie

Nosisz w sobie wszystkie śmierci

Such a premature twilight to me

When the ocean thunders

As if you haven't gotten up yet

And it's almost gone

Your shape, almost elusive

It glows with the outline of darkness;

You stand silent, like the exclamation point

That got stuck in the throat of thunder

Hair in a halo of fire

A lava stream creeps through its temples;

You are slender like a torch

Lit against the glow of the glow

You have spirals in the eyes of the smoke

Wet ash solidifies in the mouth;

Only in the neck is it pulsating constantly

Pulse crystal imprudent

This spring beats weight loss

Ashes hiss, the dark sizzles;

You have one life within you

You carry all the deaths within you