Pijak - Jacek Kaczmarski

Pijany poeta ma za złe że klaszczą

Że patrzą na niego ciekawie

Że każdy mu nietakt łaskawie wybaczą

Poeta wszak wariat jest prawie

Nie chodzi po ziemi współżyje z duchami

Ich mowę na wylot zna przecież

I cóż że ogląda się wciąż za trunkami

Alkohol nie szkodzi poecie

Kochają go bardzo drwiąc z rąk jego drżenia

Ta drwina współczucia ma nazwę

Ugoszczą przytulą ukoją cierpienia

A on mimo wszystko ma za złe

Do łez się zamartwią że znowu nic nie jadł

Że pali za dużo i nie śpi

Że w oczach mu tańczy szaleńcza zawieja

A oni pragnęliby pieśni

Zakocha się szczerze trzy razy na tydzień

I wtedy zstępuje na ziemię

Czasami w połowie wieczoru gdzieś wyjdzie

Czasami wpół słowa zadrzemie

A oni się wtedy po cichu rozzłoszczą

Że nie dba gdy w krąg niego siedzą

Lecz czegoś mu jednak naprawdę zazdroszczą

Lecz czego zazdroszczą nie wiedzą

The drunk poet resents that they clap

That they are looking at him curiously

That they would forgive him for any misconduct

After all, the poet is crazy

He does not walk on earth, he lives with ghosts

After all, he knows their speech through and through

Well, you are still looking for drinks

Alcohol does not harm the poet

They love him very much, mocking his trembling hands

This mockery of compassion has a name

They will give you a hug and soothe your suffering

And he still holds it against

They'll be worried to tears that he hasn't eaten anything again

That she smokes too much and is awake

That a maddening wind is dancing in his eyes

And they would like songs

He's genuinely falling in love three times a week

And then he comes down to earth

Sometimes in the middle of the evening he will go out somewhere

Sometimes half a word will take a nap

And then they'll get angry silently

That he doesn't care when they sit around him

But they really envy him something

But what they are jealous of, they do not know