Ostatnie Dni Norwida - Jacek Kaczmarski

Piękno jest na to żeby zachwycało

Nie znam piękniejszej nad piękno ojczyzny

W której — minąwszy przeznaczeń mielizny

Warto zanurzyć obolałe ciało

Pychy się wyzbyć

Grobowce Piękna — kosztowne artyzmy

Których wieczności wzór — piramid stałość

Na duszę kładą tylko plamę białą

Jak bandaż kłamstwa co owija blizny

By nie bolało

A nad Sekwaną pochylona gałąź

Żywa pod blaskiem corocznej siwizny

Wspomina drzewo układane w pryzmy

Gdy Templariuszy Król spalał wspaniałość

W czas wielkiej schizmy

Ściemniała belka w narożniku izby

W której się kiedyś na ludwiki grało

Dobrze pamięta choć wygięta w pałąk

Czas gdy Moliera psy uliczne gryzły

Z Pana pochwałą!

Tu Marsyliankę też się poznawało

Gdy wolność tłumu obwieszczały gwizdy

I bruk paryski był - jak nigdy — żyzny

Bo gilotyna grała aż chrupały

Karki w bieliźnie

Po Bonapartem ścichły echa wyzwisk

Szańce Komuny w bieg życia wessało

I świat w bezduszną obrasta dojrzałość

Knuty z jedwabiu przemysł socjalizmy

Nabite Działo!

Ręce grabieją wino całkiem kwaśne

Na rękawiczki braknie mi pieniędzy

I myśl zmarznięta nie chce płynąć prędzej

A przecież przez nią i to dla niej właśnie

Umieram w nędzy…

Więc cóż jest piękno?

Wód słoneczne bryzgi?

Diament w popiołach?

Pamięć?

Doskonałość?

Gdyby to tylko — byłoby za mało!

Dusza rozpięta raz na Krzyżu myśli

Wyrazi — Całość!

Beauty is there to be delightful

I do not know a motherland more beautiful than it is

In which - having passed the destinies of the shoals

It is worth immersing a sore body

To get rid of pride

Tombs of Beauty - costly artistry

Whose eternity pattern - the constancy of the pyramids

They only put a white stain on the soul

Like a bandage of lies that wraps the scars

That it would not hurt

And a bending branch over the Seine

It is alive under the glow of the annual gray hair

He recalls the tree being stacked in piles

When the Templar King burned his splendor

In time of the great schism

A dim beam in the corner of the room

In which people used to play ludwiki

She remembers well, though bent into a headband

The time when Molière's street dogs bit

With the Lord's praise!

Here you also got to know Marseillaise

When the whistles announced freedom of the crowd

And the Parisian pavement was - as never - fertile

Because the guillotine was crunching

Necks in underwear

After Bonaparte, the echoes of the insults died down

It sucked the ramparts of the Commune into the course of life

And the world grows in soulless maturity

Knuty silk industry of socialism

Loaded Cannon!

The hands rake the wine quite sour

I don't have enough money for gloves

And the cold thought does not want to flow faster

And because of her, and that's for her

I am dying in poverty ...

So what is beauty?

Solar water splashes?

Diamond in the ashes?

Memory?

Perfection?

If only it would not be enough!

A soul stretched once upon the Cross of thoughts

He will express - The whole!