Legenda o miłości - Jacek Kaczmarski

On ją dostrzegł nagle, ona go dojrzała

I świat im zniknął z oczu, jak z dmuchawca puszek

Ciało — jak powietrza — zapragnęło ciała

I czujnie się jęły obwąchiwać dusze

Tyle niepewności i odwagi tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Liczyli razem gwiazdy, biedronki i ptaki

Bo na siebie liczyć nie śmieli na razie

Każdy gest — sygnałem, każdy uśmiech — znakiem

Los — szyderczym szyfrem, astrologią wrażeń

Tyle prawd przewrotnych i tajemnic tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Aż wręczył jej tulipan: prężny, łebski, gładki

Purpurą nabrzmiały, jak płonącym mrokiem

A ona na to róży rozchyliła płatki

By spłynęły po nich życionośne soki

Tyle tkliwych lęków w nieuchronnej sile!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Misterium energii — wulkan, błyskawice

Szramy po pazurach i chwalebne sińce;

Zachłanną bachantkę skrzesał z bladolicej

Ona — z trubadura — swego barbarzyńcę

Tyle zapamiętań i przebudzeń tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

Gniazdo i pisklęta, spełnione pragnienia

Uznali więc, że teraz stać ich już na wszystko:

Za dnia naprawiali usterki istnienia

Nocą przy kominku strzegli paleniska

Tyle dobrej woli, próżnych trudów tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę…

On ją zaczął zdradzać, choćby i w marzeniach

Ona drżała — czując cudzych oczu dotyk…

Czas im siebie skąpił na wspólne olśnienia

W bitwy się zmieniały codzienne kłopoty

Tyle w nich oskarżeń i winy w nich tyle!

Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę

I dopadł ich spokój.

Ani się spostrzegli —

Już grzali zziębłe stopy, choć wygasł kominek

I jeszcze z nawyku stare kłótnie wiedli

Gdzie miłość błądziła, jak zbędny przecinek

Tyle niespełnienia i przesytu tyle!

Ale już wiedzieli, że tylko przez chwilę…

Aż jemu się zmarło i ona w ślad za nim

Odeszła między gwiazdy, ptaki i biedronki

Wszak byli na wieczność w sobie zakochani

Nie cierpiąc nawet w kłótniach najkrótszej rozłąki

Tyle było życia — konania w nich tyle…

Ani nie poczuli, że tylko przez chwilę

He saw her suddenly, she saw him

And the world disappeared from their sight, like from a dandelion cans

The body - like air - wanted a body

And they started sniffing souls vigilantly

So much uncertainty and so much courage!

Neither knew that just for a moment ...

They counted stars, ladybugs and birds together

Because they didn't dare to count on themselves yet

Every gesture - a signal, every smile - a sign

Fate - a mocking cipher, an astrology of sensations

So many perverse truths and so many secrets!

Neither knew that just for a moment ...

Until he handed her a tulip: buoyant, head and smooth

They swelled with crimson, like a blazing darkness

And she opened the petals of the rose at that

That the vital juices would flow over them

So many tender fears inevitable force!

Neither knew that just for a moment ...

The mystery of energy - volcano, lightning

Claw scars and glorious bruises;

He built the greedy bacchant from a pale-faced woman

She - the troubadour - her barbarian

So many memories and awakenings!

Neither knew that just for a moment ...

Nest and chicks, desires fulfilled

So they decided that they could do everything now:

During the day they fixed the faults of existence

At night, they guarded the hearth by the fireplace

So much good will, so much vain toil!

Neither knew that just for a moment ...

He began to cheat on her, even in his dreams

She was trembling - feeling someone else's eyes touch ...

Time spent themselves on shared revelations

Everyday troubles turned into battles

There are so many accusations in them and so much guilt in them!

Neither knew it was just for a moment

And they felt calm.

They did not notice -

They were already warming their cold feet, though the fireplace was out

And out of habit they started to fight old quarrels

Where love wandered like an unnecessary comma

So much dissatisfaction and so much satiety!

But they already knew that only for a moment ...

Until he died and she followed him

She went between the stars, birds and ladybugs

After all, they were eternally in love with each other

Not even suffering the shortest separation in quarrels

There was so much life - so many dying in them ...

Neither did they feel that it was only for a moment