Landszaft z kroplą krwi - Jacek Kaczmarski

Za oknem jest łąka, jak dżungla obfita

Źdźbeł, liści i łodyg w labirynt poryta

Przez niezmordowane dżdżownice

Za łąką - jezioro, w jeziorze dzieciaki

Pluskają się co dzień bez celu, dla draki

By drżeć mieli o co rodzice

Jezioro się kończy łagodnym wzniesieniem

Na którym się pasą pod wieczór jelenie

I kosiarz się zmierzchem zachłyśnie

Wzniesieniem przesuwa się brzytwa liliowa

I kroplą po ostrzu jej spływa krwi owal

Gdy przetnie już słońce — jak wiśnię

Psy milkną, dzieciaki przestają rozrabiać

W szuwarach histeria panoszy się żabia

I tryton w akwarium zamiera…

I ty — nagle cicha — nie spuszczasz mnie z oka

W bezruchu twych ramion jest prośba głęboka

Bym blisko był - tutaj i teraz

To noc tylko — mówię - nie pierwsza… — przerywasz

Na usta dłoń kładziesz, kapłanka żarliwa

Bym w złą czegoś nie rzekł godzinę

Objęta — w przeczutą wsłuchujesz się grozę

Za ścianą świat miota się w telewizorze

Na własną się łaszcząc padlinę

Za oknem nic nie ma, nic nie ma, nic nie ma!

Więc trzymam się ciebie rękami obiema

By wiedzieć, że chociaż ty jesteś

I toczy nas noc po przepaściach ciemności

Splecionych jak węże w znak nieskończoności

Swych skór ogłuszone szelestem

Podwójne nam tętno godziny odmierza

Leżymy pośrodku rybiego pęcherza

I ciemne unosi nas morze

Nie od nas zależy, co z nami się stanie

Więc ujrzeć próbuję na drżącej membranie

Zmierzch, łąkę i dzieci w jeziorze

Za błoną się wiją płomieni jelita

Krtań ognia zmiażdżone dżdżownice połyka

Aż przestrzeń od żaru drga

I pęka nasz pęcherz, jak mydlana bańka…

Leżymy bezbronni na dłoni poranka

Nie w mocy, by cieszyć się z dnia

Outside the window there is a meadow like an abundant jungle

Stalks, leaves and stems in an entrenched maze

Through tireless earthworms

Behind the meadow - the lake, kids in the lake

They splash around aimlessly every day, for bastards

That the parents should tremble

The lake ends with a gentle rise

On which deer graze in the evening

And the mower will choke at dusk

A lilac razor moves up the hill

And an oval of blood drips down her blade

When the sun crosses - like a cherry

The dogs stop talking, the kids stop making trouble

In the reeds, hysteria spreads to the frog

And the triton in the aquarium is dying ...

And you - suddenly quiet - do not take your eyes off me

There is a deep prayer in the stillness of your arms

May I be close - here and now

It's only night - I say - not the first ... - you stop

You lay your hand on your lips, zealous priestess

Lest I say something wrong in an hour

Embraced - you listen to the terror with your foreboding

Behind the wall, the world is thrashing on the TV

Treating carrion on its own

There is nothing outside the window, nothing, nothing!

So I hold on to you with both hands

To know that at least you are

And the night rolls us through the abyss of darkness

Entwined like serpents in the sign of infinity

Their skins are deafened by a rustle

The double heart rate of the hour is counted by us

We lie in the middle of the fish bladder

And the dark sea lifts us

It is not up to us what happens to us

So I try to see on a quivering membrane

Twilight, meadow and children in the lake

The flames of the intestine twist behind the membrane

The larynx of fire swallows crushed earthworms

Until the space vibrates from the heat

And our bladder bursts like a soap bubble ...

We lie defenseless on the palm of the morning

Not in power to enjoy your day