Ci Wszyscy Ludzie - Jacek Kaczmarski

Ci wszyscy ludzie, którzy poszli precz

Z naszego życia

Z naszego życia

To także nasza rzecz, nie tylko ich to rzecz

To stawka winy nie do przebicia

Ci wszyscy ludzie, których kazał minąć

Nasz pośpiech nagły

Nasz pośpiech nagły

Nieodwracalnie z pamięci naszej giną

I całych światów kształt odchodzi w diabły

Ci wszyscy ludzie, których nie ma już

(Nas dla nich nie ma też

Nas dla nich nie ma)

Wiedzą, że nawet nie wiemy gdzie ich grób

Że oni dla nas to tylko rozmów temat

Ci wszyscy ludzie, którzy wokół nas

Zawsze — nie tacy

Zawsze — nie tacy

Niegodni rozmów i niegodni łask —

Są, żyją, błądzą, więc nie mają racji

Ci wszyscy ludzie, czyli wszyscy — my

My pominięci

My pochowani

Żyjemy, jak pozwalaliśmy żyć

Niepamiętanym

Niewysłuchanym

All the people who went away

From our life

From our life

It is also our business, not only theirs

This is an unbeatable blame

All the people he told him to pass

Our rush is sudden

Our rush is sudden

They are irreversibly lost from our memory

And the shape of whole worlds becomes devils

All those people who are gone

(We are not there for them either

We are not there for them)

They know we don't even know where their grave is

That they are just a topic of conversation for us

All those people around us

Always - not like that

Always - not like that

Unworthy of conversation and unworthy of favors -

They are, they are alive, they are wrong, so they are wrong

All these people, that is, all of us

We are left out

We are buried

We live as we have let live

Unremembered

The unheard of