Ballada o powitaniu - Jacek Kaczmarski

Dzień jasny, chociaż mroźny, słońce świeci z góry

Niebo błękitne, żadnej nie ma na nim chmury

Dumnie wisi nad portalem jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

Staliśmy rzędem równym wzdłuż głównej ulicy

Uczniowie, matki, żony, ciecie, robotnicy

Szpaler milicji sprawnie nas zorganizował

By nie wystawała czyjaś ręka albo głowa

Tam, gdzie ja stałem z boku i machałem spontanicznie

Stały dwa przedszkolaki wyglądając ślicznie

One miały zrobić gościom stop nieprzewidziane

Bo nieprzewidziane było też przygotowane!

Po trzech godzinach z dala usłyszałem wrzawę

Podniosłem chorągiewkę, zamachałem z wprawą!

Temperatura wzrosła, podniecenie także

Każdy się pcha do przodu, palcem w oku babrze!

Lecz to dopiero pilot, pięciu milicjantów

Dwudziestu tajnych panów (ot, w razie awantur)

Potem samochód jeden, drugi, potem trzeci

Potem wojskowy gazik z prasą, radiem leci

Lecą do góry czapki, to już nie przelewki

Witają gościa papierowe chorągiewki!

Dojrzałem kołnierz, ucho i brew kędzierzawą

Błyszczący hełm, lecz to już chyba ktoś z obstawy

Z dziećmi nic nie wyszło — jedno się speszyło

Drugie swą kokardkę czerwoną zgubiło

Więc, nim znaleziono coś zamiast kokardki

Gościa porwał dalej prąd wydarzeń wartki

Jednej minuty nawet wszystko to nie trwało

Co było — przeszło, znikło, z wiatrem uleciało

Tłum się miesza, kręci, tłumem być przestaje

Na opustoszałym placu milicjant zostaje

Wieczór zapada szybko, koniec mojej śpiewki

Walają się po ziemi papierowe chorągiewki

Pół smętnie, a pół śmiesznie zwisa z jakiejś bramy

Napis biało-czerwony: «Serdecznie witamy!»

The day is bright, although frosty, the sun is shining from above

The sky is blue, there are no clouds on it

It hangs proudly over a portal of some gate

Red and white inscription: "Welcome!"

We were standing in a straight row along the main street

Students, mothers, wives, cutters, workers

The militia guard organized us efficiently

So that no hand or head protrudes

Where I was standing to the side and waving spontaneously

Two preschoolers were standing looking lovely

They were to stop the guests from being unforeseen

Because the unforeseen was also prepared!

After three hours away, I heard a clamor

I raised the flag, waved it with skill!

The temperature rose, and so did the excitement

Everyone pushes forward, with a finger in Grandma's eye!

But this is only a pilot, five policemen

Twenty secret lords (just in case of a row)

Then one car, one car, then a third

Then a military newspaper with the press, the radio is on

Hats are flying up, it's not a joke anymore

Paper flags welcome the visitor!

I saw the collar, ear and eyebrow frizzy

A shining helmet, but it must be someone from the bodyguards

Nothing happened with the children - one was embarrassed

The other one has lost its red bow

Well, before anything instead of a bow was found

The visitor was carried away by the rapid current of events

It didn't even last one minute

What was - passed, disappeared, flown with the wind

The crowd is mixing, spinning, the crowd ceases to be

The policeman stays on the deserted square

The evening falls quickly, end of my song

Paper flags are scattered on the ground

Half sad and half funny hangs from a gate

Red and white inscription: "Welcome!"