Artyści - Jacek Kaczmarski

Zaszczytami zaszczuci, obarczeni sławą

Nie poznaliśmy strachu o skórę

Na paryskich parkietach salonowy gawot

Jeszcze jedną ma dla nas figurę

Niewidoczny fortepian gra z taktem Szopena

A narody współczują do wtóru

Ustawiając na biurku, w requiemach i trenach

Statuetki Człowieka z Marmuru

Taniec śmierci ominął i tak nieśmiertelnych —

Znów dla naszej wiruje korzyści

Dobry Anioł Stróż Paszport cel spełnił naczelny:

Ocaleliśmy przecież - Artyści

Nam i skrzydeł u ramion na cle nie podcięto

Nie wybito nam zębów ze szczęki

Bylebyśmy się wznieśli ponad ludzkie lamenty

Poza bezmiar człowieczej udręki

Więc rozważnie odważni, z grymasem cierpienia

W pełen znaczeń zbroimy się spokój

A jak brzmią w naszych ustach wymowne milczenia

A jak lśnią nam niechciane łzy w oku!

Wszak spełniły się nasze proroctwa i wróżby!

Patrzcie!

Żywi, a już między mity!

Z wynajętych cokołów, w gwarze głupim i próżnym

Już nie słychać milczenia zabitych

Oni nam bili brawo żywymi rękoma

Chociaż cień im osiadał na głowach

Ale ręce umarły na łańcuchach i łomach

Więc my, tu, teraz o nich — ni słowa

Wiele słów się po prostu nie mieści we frazach!

A tam druty, tortury, obozy

Przesłuchania, rewizje, tłumy w ogniu i gazach

Nazbyt bliskie męczeńskiej są pozy

Może być, że niedługo, po śmierci — za chwilę

Kiedy tam znowu zmieni się władza

Do wolnego już kraju (za ile? na ile?)

Naszych zwłok nikt nie będzie sprowadzał

Nawet to nas nie wzrusza, myśmy dawno wybrali

Sen o wierzbie płaczącej sczezł

W testamentach, przy winie, krewni będą czytali:

«Chciałbym spocząć na Pere Lachaise…»

Honored with honors, burdened with fame

We did not recognize the fear for the skin

A salon gavotte on Parisian floors

One more figure for us

The invisible piano plays with the beat of Chopin

And the nations sympathize with the song

Placing on a desk, in requiems and trainings

Man of Marble statues

The dance of death bypassed the immortals -

Again, for our benefit whirls

Good Guardian Angel Passport fulfilled the main goal:

We survived, after all - Artists

We and the wings at the arms were not cut off at customs

Our jaws have not been knocked out

If only we would rise above human lamentations

Beyond the immensity of human torment

So prudently brave, with a grimace of suffering

We are arming ourselves with meaningful peace

And what are the meaningful silences in our mouths

And how unwanted tears shine in our eyes!

After all, our prophecies and predictions have come true!

Look!

Alive and already among the myths!

From rented pedestals, in a stupid and vain dialect

The silence of the dead is no longer heard

They applauded us with their living hands

Although a shadow settled on their heads

But hands died on chains and crowbars

So we, here, now about them - no words

Many words just don't fit into the phrases!

And there are wires, torture, camps

Interrogations, searches, crowds in fire and gases

The poses are too close to the martyr's one

It may be that soon, after death - in a moment

When the government changes there again

To a free country (for how much? For how much?)

Nobody will bring our corpse

Even this does not affect us, we have chosen for a long time

The dream of a weeping willow is gone

In wills, with wine, relatives will read:

«I would like to rest on Pere Lachaise ...»