Laputa - Jacek Kaczmarski

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Co świat do końca zrozumieli

I o nic się nie muszą trudzić,

Nie wiedzieć, czego nie wiedzieli.

Znając Zasadę i Mechanizm

W Muzykę zasłuchani Sfer

Wiecznie unoszą się nad nami

Jak nad ruchomą kartą zer.

Trzeba uderzać ich po uszach

By w żywy się wsłuchali los —

Trzeba uderzać ich po ustach

By mogli własny wydać głos.

Ale króciutko trwa ocknienie

Nim wrócą we wszechwiedny sen,

A nam, z pałaców ich, kamienie

Lecą na głowy w biały dzień.

Nie wiedzą już, choć wiedzą wszystko

Jak zwykłe bułki się wypieka,

Jak chronić źródło, by nie wyschło,

Jak łatać dach, by nie przeciekał.

Nikt nigdy ich już nie obudzi,

Śmiech z klątwą się na usta cisną…

Głupio jest żyć wśród mądrych ludzi

Z ich piękną Latającą Wyspą.

It is foolish to live among smart people

What the world understood to the end

And they don't have to worry about anything,

Don't know what they didn't know.

Knowing the Principle and Mechanism

Spheres listening to Music

They hover forever above us

As above a moving card of zeros.

You have to hit their ears

Let them listen to the fate of the living -

You have to hit them on the lips

So that they can make their own voice.

But it takes only a short time to wake up

Before they return to the all-knowing dream,

And from their palaces we have stones

They fly on their heads in broad daylight.

They don't know anymore, although they know everything

How ordinary buns are baked,

How to protect the source so that it does not dry out,

How to patch the roof so that it does not leak.

Nobody will ever wake them up again

A cursed laugh will crush your lips ...

It is foolish to live among smart people

With their beautiful Flying Island.