Wee mij - De Kift

Er trekt een eg door m’n innerlijk

Aan de herinnering aan haar

Hellingen met roestroze bosbessenstruiken

Bergtoppen

En stromen smeltwater

Uitgebroeide bremmenheiden

En lange lila duisternis

Afgezien van een enkele vlaag van zwartkijkerij

Ben ik een opgewekt persoon

Er is niemand die vaker lacht dan ik

Hoewel zij altijd heeft gezegd

Dat een lach een kind van de mistroostigheid is

Geloof ik daar niks van

Ik heb alleen geen mensenkennis

En minder gezond verstand dan een kind

Hier kan ik het wel zeggen

Maar tegenover de wereld, moet ik een rol spelen

Wee mij

Wee mij

Wee mij

Wee mij

Vorstin

Wee

Wee-oh

Wee mij

There is an eg running through my inner self

Of the memory of her

Slopes with rust pink blueberry bushes

mountain peaks

And flows of meltwater

Hatched gorse moors

And long lilac darkness

Apart from a single flurry of black-eyedness

Am I a cheerful person

There is no one who smiles more than me

Although she has always said

That a smile is a child of the gloom

I don't believe any of that

I just don't know people

And less common sense than a child

I can say it here

But in front of the world, I must play a part

woe to me

woe to me

woe to me

woe to me

princess

woe

wee-oh

woe to me