Het land - De Kift

Smerig van vuile baksteen

Is het huis vanmorgen

Precies op tijd ontwaakt

Alles is dus in orde

Alleen het land

Het land weet dat er kwaad is gedaan

En dat

Van die zon

En

Die maan

Al

Dat rokende

Van

Het land

Van

De verbijstering

Van

De beesten

Van

Het lichten

Van het land

En

De zon

En

De maan

Van

De angst

Van

De beesten

Nu moet ik gaan: de bloemen sterven

En het donkert al

Als ik jou weer ontmoeten zal

Zal ik mijn naam in jouw huid kerven

Dan zal ik zingen van een zwarte dag

En van de schaduw die wij moesten delen

En van de vloek die sprong in onze kelen

En van het mes dat in jouw handen lag

Langzaam, van ver gevolgd door de hond van de hof

Ben ik de oude wegen zwijgend ingeslagen

Een bleke herfst verbloedt achter de zwarte hagen;

Vrouwen gaan einderlangs, rouwend, in donkere stof

Al grauwer wordt het veld

De lucht koelt af, de nevel welt

Wat staat gij zo en kijkt verbaasd en staart?

Wat is het dat u in de schemering zo ontstelde?

Filthy with dirty brick

Is the house this morning

Woke up right on time

Everything is so inorder

only the country

The land knows that evil is done

And that

from that sun

And

that moon

Already

That smoking

By

The country

By

The Bewilderment

By

the beasts

By

the lights

Of the country

And

The sun

And

The moon

By

The fear

By

the beasts

Now I must go: the flowers die

And it's getting dark already

If I  will meet you again

Shall I carve my name in your skin

Then I'll sing of a black day

And of the shadow we had to share

And of the curse that jumped into our throats

And of the knife that was in your hands

Slowly, followed from afar by the dog of the court

Have I gone down the old ways in silence?

A pale autumn bleeds behind the black hedges;

Women go far and wide, grieving, in dark matter

The field is getting darker

The air cools, the mist welts

What do you stand and look surprised and stare?

What is it that so upset you in the twilight?