Tot slot - De Kift

Ik begreep dat je niet m’n moeder was

Maar m’n dochter, nu houd ik je stevig vast

En over je hoofd heen kijk ik ver

Uit het raam naar daar waar ik jaren her

Als snotneus rondhing, met om me heen

Het gajes — en toch was ik altijd alleen

Waar ik heimelijk rookte in de wind

Je enige zoon, je geliefde kind

Ik hoef je alleen maar steviger vast

Te houden, ik moet je niet loslaten straks

In dromenland, bij regen en mist

De enige die van mijn onschuld wist

En wanneer je moest huilen in de nacht

Heb ik in gedachten m’n handen zacht

Op je schouders gelegd en tot slot erkend

Dat je niet m’n moeder, maar m’n dochter bent

En later, veel later komt er een tijd

Dat je niet in zwart-wit, maar in kleur met mij —

Niet op foto’s, maar in de werkelijkheid —

Precies zo omstrengeld zult staan, waarbij

Je rimpels verdwijnen en je weer kind

Zult worden, een kind in de wind

Met een wapperend lint van rood satijn

Als jij niet meer bent, als ik dood zal zijn

I understood you wasn't my mother

But my daughter, now I holdyou tight

And over your head I look far

Out the window to where I years ago

If snot nose hung around, with me around

It was gajes—and yet I was always alone

Where I secretly smoked in the wind

Your only son, your beloved child

I need you just tighter

Hold on, I must not let you go later

In dreamland, in rain and fog

The only one who knew of my innocence

And when you had to cry in the night

Do I inmind my hands soft

Put on your shoulders and finally acknowledged

That you are not my mother, but my daughter

And later, much later comes a time

That you not in black and white, but in color with me —

Not in photos, but in reality —

Just so shall be entwined, where

Your wrinkles disappear and your child again

Will become, a child in the wind

With a flowing red satin ribbon

When you're no more, when I'll be dead