Noorderzon - De Kift

Zilveren weg, in sneeuw verzinkend,

Waarheen roep je me, hoe ver?

Noorderzon, helder blinkend,

Blinkend als een ster.

Breng je vreugde, breng je lijden?

Voer je mij de waanzin in?

Zorg dat ik in lentetijden

Nog jouw barse sneeuw bemin.

Ja jongen, zei de Dolende zo zacht dat het leek alsof het

Opklonk van de bodem van een diep ravijn.

Wij gaan op Weg naar een vreemd land dat jij niet kent.

Het is het land

Van de waanzinnigen, maar niet van de bruten… Je zult

Kijken met mijn ogen en proeven met mijn lippen.

In dat

Land wordt gedroomd, en dat is genoeg om te kunnen

Bestaan…

Silver road, sinking into snow,

Whither do you call me, how far?

Northern sun, shining bright,

Shining like a star.

Bring you joy, bring you suffering?

Are you feeding me the madness?

Make sure I in spring times

Still love your gritty snow.

Yes boy, said the Wanderer so softly that it seemed like

Rising from the bottom of a deep ravine.

We are going on Way to a foreign land that you do not know.

It is the country

From the madmen, but not from the brutes… You will

Seeing with my eyes and tasting with my lips.

In that

Land is dreamed, and thatis enough to beable

To exist…