Parandeh Bi Parandeh - Reza Yazdani

اون ور این شب کلک، من و ترانه تک به تک

خونه می ساختیم توی باد، دریا می ریختیم تو الک

مسافرای کاغذی رد شده بودن از غبار

تو قصه باقی مونده بود شیهه اسب بی سوار

گفته بودن صد تا کلید برای ما جا میذارن

مزرعه های گندمو برای فردا میذارن

فردا رسید و خوشه ای تو دست ما باقی نموند

سقف ستاره ها شکست، رو سرمون طاقی نموند

تو سفره مون همیشه سین ستاره کم بود

همیشه تا رسیدن فاصله یک قدم بود

تو بازی کلاغ پر هیچکی نشد برنده

قصه ما همین بود، پرنده بی پرنده

کسی به ما نشون نداد که انتهای خط کجاست

آهای درختای انار دیکته بی غلط کجاست

چرا تو آسمونمون پرنده گوشه گیر شده؟

چرا نمی رسیم به هم؟

چرا همیشه دیر شده؟

تو دفتر سکسکه مون چند تا ترانه خالیه؟

چند تا ترانه قصه ممتد بی خیالیه؟

چند تا صدای بی صدا سکوت رو فریاد میزنه؟

زغال شام آخرو دستای کی باد میزنه؟

تو سفره مون همیشه سین ستاره کم بود

همیشه تا رسیدن فاصله یک قدم بود

تو بازی کلاغ پر هیچکی نشد برنده

قصه ما همین بود، پرنده بی پرنده

Overnight tonight, me and the song one by one

We built houses in the wind, we poured the sea into the sieve

Paper passengers passing through the dust

What was left in the story was the sound of a horse without a rider

That being said, they leave us with a hundred keys

Wheat fields are leaving for tomorrow

Tomorrow arrived and a cluster remained in our hands

The ceilings of the stars broke, leaving us with an arch

There was always a small star on our table

It was always one step away

In the game of crows, no one won

That was our story, a bird without a bird

Nobody showed us where the end of the line is

O pomegranate trees, where is the perfect dictation?

Why is a bird stuck in the sky?

Why don't we get together?

Why is it always late?

How many empty songs are in our hiccups office?

How many songs are continuous carefree stories?

How many silent voices shout in silence?

Whose hands are the wind of the last supper?

There was always a small star on our table

It was always one step away

In the game of crows, no one won

That was our story, a bird without a bird