Harfhaye Shakhsi - Reza Yazdani

یه سری حرفای شخصی، یه ترانه ی خصوصی

می نویسم رو پیانو ، با یه خودنویس طوسی

یه قشنون حس منظم، مثل یه ارتش محکم

پشت تو وایستادن اینجا ، توی این طوسی مبهم

عصبی تر از همیشه، این روزا خیلی کلافم

روحمو میشکافم این بار، تا یکی از نو ببافم

ذهن خلاق حقیقت، با سلیقه م نمی خونه

نوسان داره و درمن، همه چی رنگ جنونه

من به سبک خودم این بار، بیمه میشم تو ترانه

با همین حرفای شخصی، که ندارن عاشقانه

از همیشه عاطفی تر، مستقل شدی تو از من

توی جسمم مُرد باتو، روح آخرین تهمتن

یه شناسنامه ی تازه، واسه ی خودم گرفتم

یه شناسنامه که قلبم، باید عادت کنه کم کم

واسه من دیگه مهم نیست، کی کجای قصه جاشه

چه کسی بدون دعوت، پاش تو این ترانه واشه

دیگه یا زنگیه زنگی ، یا که نه رومیِ رومی

خسته ام از این تعادل، این تعادل عمومی

من به سبک خودم این بار، بیمه میشم تو ترانه

با همین حرفای شخصی، که ندارن عاشقانه

من یه عمریه نشستم، به هوای یه نشونه

با یه مشت فکری که انگار دو هزار سالشونه

یه نشونه یا یه آدرس، که به سمت تو نباشه

کوه خاطرات با تو، یه دفعه از هم بپاشه

فاجعه خیلی عمیقه، قلب تحت کنترل نیست

من دیگه اسمی ندارم، تو بهم میگی آنارشیست

اینارو میگم که شاید، درد دوری عادی تر شه

این ترانه ی خصوصی، یکمی عمومی تر شه

من به سبک خودم این بار، بیمه میشم تو ترانه

با همین حرفای شخصی، که ندارن عاشقانه

By Rezzz

A series of personal words, a private song

I write on the piano, with a gray pen

A law of regular sense, like a strong army

Standing behind you here, in this vague gray

Nervous than ever, I'm so upset these days

I split my soul this time, to weave a new one

The creative mind does not read the truth with taste

It fluctuates and in me, everything is the color of madness

In my own style, this time, I will be insured in the song

With the same personal words, which do not have romance

More emotional than ever, you became independent of me

Batu, the soul of the last slanderer, died in my body

I got a new ID for myself

An identity card that my heart has to get used to little by little

I do not care anymore, when and where the story is

Who is not invited, then in this song

Another or a bell, or not a Roman

I'm tired of this balance, this general balance

In my own style, this time, I will be insured in the song

With the same personal words, which do not have romance

I sat for a lifetime, in the air of a sign

With a handful of thoughts that seem to be two thousand years old

A sign or an address, not to you

The mountain of memories will break with you at once

The tragedy is so deep, the heart is not under control

I no longer have a name, you call me an anarchist

I say this because, perhaps, the pain of being away becomes more normal

This private song will become a little more public

In my own style, this time, I will be insured in the song

With the same personal words, which do not have romance

By Rezzz