Тост за прышласць - Sciana

Нас злучаць рыфмы лёсаў, і тады

Я асэнсую – звыш наканавана

Глытаць пажоўклыя і стылыя гады,

Змяніць усё, што мне імпанавала.

Я зразумею, што спадзеў накшталт

Глытка вады, калі пяршыць у горле.

Я буду шчырым носбітам парад –

Адзінае – на што яшчэ я буду здольны.

І нас памірыць удасканалены вэрлібр,

Калі пачнем шукаць паміж радкамі

Ўсе тыя словы, што раней былі,

А мы ў жыццёвым тлуме прапускалі.

Нас злучаць рыфмы лёсаў.

І гады.

Але пасля – яшчэ бязмежнасьць часу.

На тым баку яе – адны крыжы,

На гэтым – мы сёння п’ем за прышласць нашу.

We will be connected by the rhymes of fate, and then

I understand - it is predestined

Swallow the yellowed and frosty years,

Change everything that I liked.

I'll understand what I was hoping for

A sip of water when the throat stings.

I will be a sincere bearer of advice -

The only thing is what else I will be capable of.

And we will be reconciled by the perfect Verlibre,

If we start looking between the lines

All those words that used to be

And we missed it in the crowd of life.

We will be connected by the rhymes of fate.

And years.

But after that there is still an infinity of time.

On the other side of it - only crosses,

On this - today we drink for our future.