Павешаным у 1863 г. - Sciana

Калі ідуць на абардаж,

І поўніць полымя прасцяг

Да верху мачты — экіпаж

Цвікамі прыбівае сцяг.

Даўно здалася — нават сталь,—

І толькі зараз — мы памром

Пад сцягам, што ў прадонні хваль

Знікае разам з караблём.

Ў крыві краіны нашай бель,

Прыходзіць час смяротных сноў,

І нашай волі карабель,—

Няскораны,— ідзе на дно.

І сёння ў вечны наш працяг,

У неба на світанні дня

Уздымуць нас, як волі сцяг,

Якога й богу нельга зняць.

When boarding,

And the flame fills the expanse

To the top of the mast — the crew

The flag is nailed with nails.

I gave up long ago - even steel, -

And only now - we will die

Under the flag that is in the waves

Disappears with the ship.

In the blood of our country is white,

The time of mortal dreams comes

And the ship of our will,—

Unconquered - goes to the bottom.

And today in eternity our continuation,

To the sky at dawn

They will raise us like a flag,

What kind of god cannot be removed.