Selam - Ozbi

Hayatı anladım ben, meğerse zaman gerekliymiş

Ömür dönencesinde dönüp gerçeği görmeye

Tükenmek ve düşmek, üstünde tepinmeler

Yerde nefes almaya çalışırken tozdan körelmeler

Çırpınırsın bataklığa düşen ördek gibi

Aşka küsersin çamura bulanmış yırtık bir gömlek giyip

Zaten hatıralar çanak ve çömlek gibi

Çocukluğuna uzanırsın kilden bir örnek verip

Sanat ve hayat arasında hep gidip geldim

Bu bilinmzlik kavramlarının boşluğunda eğildim ben

Değildim ski ben

Artık inandığım gerçeklerim çömlekçinin çarkıyla şekillendi

Toz, toprak, kil alevle harman

Onur, inanç, umut gönülde ferman

Hatıralar ve zaman, kalem ve dilde kelam

Tüm geçen yıllar Ozbi’den selam (Ozbi'den selam, Ozbi’den selam)

I understood life, it turns out that time was necessary

On the tropic of life to turn and see the truth

Burn out and fall, stomp on you

Blindness from dust when trying to breathe on the ground

You flutter like a duck falling into a swamp

You are offended by love, wearing a torn shirt covered in mud

Already memories are like pottery and pottery

You reach out to your childhood and give an example of clay.

I always went back and forth between art and life

I bent over the emptiness of these concepts of obscurity

i was not ski

My truths, which I now believe, were shaped by the potter's wheel.

Flame blend of dust, earth, clay

Honor, faith, hope, edict in the heart

Memories and time, pen and word in tongue

Greetings from Ozbi all the passing years (hello from Ozbi, hello from Ozbi)