Kantata - Marek Grechuta

Śniły mi się ptaki bez nieba…

Śniły mi się konie bez ziemi…

Tu żadnej pory roku oprócz zimy nie ma

Tu miejsce na labirynt i na głowę kamień

Obcy mur z obcym murem graniczy

Na łodyżce podwórka więdnie lniany kwiatek nieba

A oni tam zboże sieją

Senne siano się zwozi w sienie otwarte na oścież

Tam lato ze złotym berłem przechodzi

Jeszcze z daleka samego Królestwa

Świeci ostatnie jabłko na jabłoni…

Tu miejsce na labirynt i na głowę kamień

I nikt nie krzyknie nawet, kiedy upadnę w zgiełku zmotoryzowanym

Jak resztki lodu sprząta się przed wiosną - obcego człowieka podniosą

Zbiegną się nagle wszystkie strony i pory roku będą równocześnie

Wszystkie chwile uderzą naraz do serca

I spór będą wiodły, do której z nich należę

I niech to będzie spowiedź, ale bez rozgrzeszenia

Nie chcę, by okradano mnie z mojego życia

I dreamed of birds without heaven ...

I dreamed of horses without land ...

There is no season here except winter

Here is a place for a labyrinth and a stone for the head

The foreign wall is bordered by the foreign wall

The linen flower of heaven fades on the backyard stem

And they are sowing grain there

Sleepy hay is brought in a wide open hall

There the summer passes with the golden scepter

The Kingdom itself is still far away

The last apple is shining on the apple tree ...

Here is a place for a labyrinth and a stone for the head

And no one will scream even when I fall in the motorized hustle and bustle

As the leftover ice is cleaned up before spring - a stranger will pick up

All the sides will suddenly meet and the seasons will be simultaneously

All the moments will hit the heart at once

And the dispute will lead to which one I belong to

And let it be a confession, but without absolution

I don't want to be robbed of my life