Ocalić od zapomnienia - Marek Grechuta

Ile razem dróg przebytych

Ile ścieżek przedeptanych

Ile deszczów, ile śniegów

Wiszących nad latarniami

Ile listków, ile rozstań

Ciężkich godzin w miastach wielu

I znów upór, żeby powstać

I znów iść i dojść do celu

Ile w trudzie nieustannym

Wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń

Ile chlebów rozkrajanych

Pocałunków?

schodków?

książek?

Oczy twe jak piękne świece

A w sercu żródło promienia

Więc ja chciałbym twoje serce

Ocalić od zapomnienia

U twych ramion płaszcz powisa

Krzykliwy, z lesnego ptactwa

Długi przez cały korytarz

Przez podwórze, aż gdzie gwiazda Wenus

A tyś lot i górność chmur

Blask wody i kamienia

Chciałbym oczu twoich chmurność

Ocalić od zapomnienia

How many roads traveled together

How many paths have been trodden

How many rains, how many snows

Hanging over the lanterns

How many leaves, how many breakups

Hard hours in many cities

And again the stubbornness to get up

And go again and get there

How much in constant toil

Common worries, common aspirations

How many sliced ​​loaves

Kisses?

stairs?

books?

Your eyes like beautiful candles

And in the heart is the source of the ray

So I would like your heart

Save from oblivion

The coat hangs from your shoulders

Noisy, from forest birds

Long all the way through the corridor

Across the yard to where the Venus star is

And thou, the flight and the top of the clouds

The glow of water and stone

I wish your eyes were cloudy

Save from oblivion