Wiedźma - Lao Che

Kędy spojrzysz puszcza, ciemnej kniei ostępy, mateczniki, moczary

Oczerety, strugi nurty sine. Tam przeto w roztoce, nad ruczajem

Można ją było obaczyć. O siedem wiorst ode wsi, w kurnej chacie

Na przyzbie, z krukiem na ramieniu, z basiorem i lagą u boku

W kir odziana, pod kadzią iskrę nieci, o miesiącu napar warzy

To — blekot, szalej, jemioła, piołun, szkarłatne ropuchy

Lubczyk, mlecz, zaskrońce, sadło niedźwiedzie, własną ślinę

Wszystko to strawione ziołem rozmaitem… obłokiem pary chatę wypełnia

Gdy przy barci kto z kmieciów ją czasem obaczył, ano — Sława Bohu —

Rzekł, po czem pluł, pluł po trzykroć przez ramię i krzyż w powietrzu

Znaczył, jako powtarza, a, stwórca mu wszelaki, by w gacka, czy w inne monstrum

rozmaite

Oblec się nie mogła… I nie wiedzieć - czemu tak? Bo każden

Wiedział, że choć w samotni żyła, przecie poczciwem człekiem była…

Kto w Boha wiryt spasajte, hospodyn pomiłujte

Kto w Boha wiryt spasajte, hospodyn pomiłujte

Temczasem na skurcz rodny częstokroć wzywana, by połóg odebrać, bo za akuszerkę

brana póty, póki razem jednym na jej ręce łono kmieciowe chłodnego

Płodu nie wydało. Tedy wiedźmą! okrzyknięta, a dowodów — bez liku. Przeto

Onegdaj widziano ją na mietle, na wierch Łysej Góry ulatującą, gdzie przecie

«śluby Kozłu dała». «Dzieciobójczyni siarką cuchła! Pewnikiem konkubina Diabła

Z Kusym w sromę padła!», «To Dziwożona! To Strzyga!» — w szynku powiadano. I nie

Wiedzieć - czemu tak? Bo każden, każden wiedział, że choć w samotni żyła

Przecie człowiekiem prawym była. Temczasem Cerkiew egzorcyzm już odprawiła

Ciżba jednako zawrzała: «Na stos! Na Stos!» Jeszcze kur nie zapiał, a już

Język ognia jej ciało lizał pod wszy ludzkiej rechot, jeno lelek z

Puszczykiem w kniei łzy roniły, szlochowi zacnej akuszerki wtór dając

Gdy temczasem ogień, stygmaty i nimb na ciele «wiedźmy» wymalował,

a wtenczas gorzki

Człekowstręt tryskał z jej ust

Konkubino Diabła, niechaj ogień strawi grzechy twoje!

Dalibóg, przeklęta wy czerń!

Dalibóg, przeklęta wy czerń!

Dalibóg, przeklęta wy czerń!

Dalibóg, przeklęta wy czerń!

A ja gore!

Gore!

(A ja…) Gore!

Gore!!!

Bute prokleni Lachy!!!