Talagh - Googoosh

بشنو، هم سفر من

از این قصه ی تلخ، راه دشوار

ای تو تک چراغ این شب تار

این که گذشتن از کنار قصه ها نیست

این که یه تصویر از سقوط آدما نیست

ما بی تفاوت به تماشا ننشستیم

ما خود دردیم، این نگاهی گذرا نیست

سفر چه تلخه در امتداد اندوه

حس کردن مرگ لحظه ی ویرانی کوه

هم پای هر بغض شکستن و چکیدن

از درد غربت بی صدا فریاد کشیدن

بشنو، هم سفر من

با هم رهسپار راه دردیم

با هم لحظه ها را گریه کردیم

ما در صدای بی صدای گریه سوختیم

ما از عبور تلخ لحظه قصه ساختیم

از مخمل درد به تن عشق جامه دوختیم

تا عجز خود را با هم و بی هم شناختیم

تنهایی رفتیم به عجز خود رسیدیم

با هم دوباره زهر تنهایی چشیدیم

شاید در این راه اگر با هم بمانیم

وقت رسیدن شعر خوشبختی بخوانیم

Hear, my journey

From this bitter story, the difficult way

You are the only light of this dim night

That is not passing by stories

That is not a picture of the fall of man

We did not watch indifferently

We are in pain, this is not a passing glance

What a crap trip along the grief

Feeling the death of the moment of mountain destruction

Breaking and dripping at the foot of any hatred

Screaming in pain from homelessness

Hear, my journey

We walked together

We cried together for a moment

We cried in a silent voice

We made a story out of the bitter passage of the moment

We sewed clothes from love velvet to love

Until we knew our helplessness together

We went alone and reached our inability

We tasted the poison of loneliness together again

Maybe in this way if we stay together

When the time comes to read the poem of happiness