Hamsafar - Googoosh

تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته

نبودنت فاجعه بودنت امنیته

تو از کدوم سرزمین تو از کدوم هوایی

که از قبیله ی من یه آسمون جدایی

اهل هر جا که باشی قاصد شکفتنی

توی بهت و دغدغه ناجی قلب منی

پاکی آبی یا ابر نه خدایا شبنمی

قد آغوش منی نه زیادی نه کمی

منو با خودت ببر ای تو تکیه گاه من

خوبه مثل تن تو با تو همسفر شدن

منو با خودت ببر من به رفتن قانعم

خواستنی هر چی که هست

تو بخوای من قانعم

ای بوی تو گرفته تن پوش کهنه ی من

چه خوبه با تو رفتن رفتن همیشه رفتن

چه خوبه مثل سایه همسفر تو بودن

هم قدم جاده ها تن به سفر سپردن

چی می شد شعر سفر بیت آخرین نداشت

عمر پوچ من و تو دم واپسین نداشت

آخر شعر سفر آخر عمر منه

لحظه ی مردن من لحظه ی رسیدنه

منو با خودت ببر ای تو تکیه گاه من

خوبه مثل تن تو با تو همسفر شدن

منو با خودت ببر من حریص رفتنم

عاشق فتح افق دشمن برگشتنم

منو با خودت ببر منو با خودت ببر

Which story are you used to?

Your absence is a catastrophe, your security

From which land are you from which air

That is a separation from my tribe

Wherever you are, a blossoming messenger

You are the savior of my heart

Purity of blue or cloud, no god of dew

The height of my arms is neither too much nor too little

Take me with you, you are my support

It's good to travel with you like your body

Take me with you I'm going to go

Whatever you want

You want me to be satisfied

O you smell my old tunic

It's good to go with you always go

How good it is to be like the shadow of your companion

Take a trip along the roads

Why could not the poem of the last verse travel?

My absurd life and yours did not have an end

The last poem of the journey of the end of my life

The moment of my death is the moment of arrival

Take me with you, you are my support

It's good to travel with you like your body

Take me with you I'm greedy to go

I love to conquer the enemy's horizon

Take me with you Take me with you