Ulice przeklęte - Eldo

Życie różnie się układa, mówią

Los się kłania albo stoi z pałką grubą

I bije mocno i równo, metodycznie i długo

Aż twarz się staje krwawą masą

A ciało kukłą bez czucia niemal

Ból stał się codziennością

Prawie zapomniał co jest wolnością

W zatrzaskiwanych szufladach gubił ostrość myślenia

Krwawił ostro i bił się ze świadomością non-stop

Ile cierpienia można znieść?

I jaki jest sens istnienia?

Jak można taki świat pozmieniać?

Za bramą umarły marzenia i cele

Wsiąkły w pokoje przesłuchań i brudne cele

Czasami myślę co czuł chodząc po Oczki

Czy kiedyś w Alei Szucha postawił luźno kroki

Na Rakowieckiej umiał się śmiać?

Nie wiem

Nigdy nie mogłem zapytać, umarł przed moim urodzeniem

Ulice przeklęte…

Wiele miejsc ukrywa straszny sekret

Za zwykłą nazwą ulice przeklęte

Świadectwa bólu, słowa z ustnych przekazów

By nikt nie zapomniał świadków tamtych czasów

Wiele miast naznaczonych podobnie

Wiele rodzin, anonimowa wspólnota wspomnień

Te same myśli — odpowiedzialność za pamięć

Bo jeśli po nich nic, to co po nas zostanie?

Moje miasto wciąż rośnie pod niebo

W każdym wolnym miejscu rośnie szkło i beton

Coraz mniej tradycji

Ludzi, dla których znaczy życie tu coś więcej

Nie jest to miejsce pracy i snu jedynie

A chcą tu zostać i poczuć przez chwilę

Przez chodnik jak serce miasta bije

Może gdzieś spotkasz sierpniowym wieczorem

Kogoś kto historię tych ulic Ci opowie

I pokochasz je mocno, potem sam je poznasz

Na nocnych spacerach, tych do wschodu słońca

Life is different, they say

Fate bows or stands with a heavy stick

And it beats strong and even, methodical and long

Until the face becomes a bloody mass

And the body is a puppet almost without feeling

Pain has become commonplace

He has almost forgotten what freedom is

In slammed drawers he lost his sharpness of thought

He was bleeding sharply and he fought consciously non-stop

How much suffering can you endure?

And what is the meaning of existence?

How can such a world be changed?

Dreams and goals died beyond the gate

Soaked up in interrogation rooms and dirty cells

Sometimes I think what he felt when he walked on the Tinsel

Did he ever take loose steps in Aleja Szucha?

Did he know how to laugh at Rakowiecka?

I do not know

I could never ask, he died before I was born

Cursed streets ...

Lots of places hide a terrible secret

By the usual name, the streets are cursed

Testimonies of pain, words from word of mouth

So that no one would forget the witnesses of those times

Many cities marked similarly

Many families, an anonymous community of memories

Same thoughts - responsibility for memory

Because if they leave nothing behind, what will be left of us?

My city is still rising into the sky

Glass and concrete grow in every free spot

Less and less traditions

People for whom life means something more

It is not just a place of work and sleep

And they want to stay here and feel it for a while

Across the sidewalk, the heart of the city beats

Maybe you will meet somewhere in August evening

Someone who will tell you the history of these streets

And you will love them a lot, then you will get to know them yourself

On night walks, those until sunrise