Droga winnych - Eldo

Czas zabiera nam marzenia szybciej niż nam się wydaje

Nie pozmieniasz, zostaje grzebać we wspomnieniach

I wtedy choć na chwilę czas staje i staje ziemia

Tak na moment wierzysz znowu w świat z bajek i doceniasz

Momenty — te ze starych fotografii

Skrawki chwil masz, reszta poparzyła łapy

A duchy z szafy znów harcują

I boisz się, że wyjdą na powierzchnię i spokój Twój popsują

Pozbyć się złudzeń, tak myślę, że dam radę

I znowu przegrywam a pamięć to niechciany spadek

Grzebiesz w poszukiwaniu śladów spokoju

Ruszasz do boju i w walce gubisz sam siebie

Dni — za szybko pokrywa je kurzu warstwa

A noce zbyt szybko znikają na widok poranka

Złodziej co nawet teraz czyni wspomnieniami

Zostawiam «wczoraj», ważne tylko to co jest przed nami

Opętani niewolnicy podporządkowani miarom

Zmierzyli się ze światem, nadzieje pękły jak balon

Otrzeźwienie, miały być tak pięknie, cóż miało

Świadomość, doświadczenie, wszystko na nic się zdało

Tak bywa, powie ten co przywykł przegrywać

Ja postawię wszystko, ta karczma Rzym się nazywa

Katusze, podżyruję krwią co potrzeba

Ptaki muszą latać, wygrywać, łapać w lot pokusę

Ograniczenia człowiek sam konstruuje

Potem zmienia, relatywizuje, dopasowuje

Uzasadnia kolejny konstrukt, by trzymać w ryzach

I zatrzymać utkany z marzeń Twój latający dywan

Kiedyś zakładałem stało się inaczej

Myślałem «to» i «to», a dziś inaczej na to patrzę

Chciałem być kim się stałem

Czy jeszcze czegoś chcę?

Jeśli nie, to kiedy marzyć przestałem?

Lubimy się tłumaczyć: «To nie my, to warunki»

Ślepi na powody, narzekamy na skutki

Cały świat jest winny, to my zawsze święci

W blasku i aureoli do krzyża przypięci

Coś zabiło nasze sny, najczęsciej my sami

Ze strachu zadusiliśmy je konwencjami

I wypieramy nasz udział, ze wstydu zakłopotani

Odpychamy winy, to nie ja, to ten z tyłu

Wieczny «on», co niszczy nasze ambicje

To on nas nakręca i buduje nasze fikcje

Jak łatwo tak się żyje, masz ofiarę

Winny, nieznany sprawca zgasił twoją wiarę

Jak wygodnie nie mieć odwagi, mieć wymówki

Tysiąc wytłumaczeń na to jak płacisz rachunki

Wiesz, współczuję tak mieć, żyć w kokonie

Patrzeć na świat zza szyby, siedząc w salonie

Time takes our dreams faster than we think

You do not change, it remains to rummage in memories

And then, even for a moment, the earth stops and comes to a standstill

So for a moment you believe in the world of fairy tales again and appreciate it

Moments - those from old photos

You have scraps of moments, the rest of your paws burned

And the ghosts from the closet are playing again

And you are afraid that they will come to the surface and spoil your peace

Get over my illusions, I think I can do it

And I lose again and memory is an unwanted inheritance

You rummage for traces of peace

You go to battle and lose yourself in battle

Days - they are covered with a layer of dust too quickly

And the nights fade away too quickly at the sight of the morning

A thief who makes memories even now

I am leaving "yesterday", only what is ahead of us is important

Possessed slaves subject to measures

They faced the world, their hopes burst like a balloon

Sobering up, it was supposed to be so beautiful, well it was

Awareness, experience, it was all for nothing

It happens, the one who is used to losing will say

I'll put it all, this inn is called Rome

Torment, I follow the blood that is needed

Birds must fly, win, catch temptation

Man constructs limitations himself

Then it changes, relativizes and adjusts

Justifies another construct to keep in check

And keep your flying carpet woven from dreams

Once I assumed it was otherwise

I thought "this" and "this", and today I look at it differently

I wanted to be what I had become

Do I want anything else?

If not, when did I stop dreaming?

We like to explain: "It's not us, these are the conditions"

Blind to the reasons, we complain about the consequences

The whole world is guilty, we are always saints

In the glow and halo, she is pinned to the cross

Something killed our dreams, most often ourselves

We choked them with conventions out of fear

And we deny our participation, embarrassed out of shame

We push the blame away, it's not me, it's the one in the back

The eternal "he" that destroys our ambitions

He turns us on and builds our fictions

How easy it is to live that way, you have a victim

A guilty, unknown culprit has extinguished your faith

How convenient it is not to have the courage to have excuses

A thousand explanations for how you pay your bills

You know, I feel sorry for it, to live in a cocoon

Look at the world through the glass while sitting in your living room