Połamany ludzik - Eldo

Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu nawzajem

Nie mieli wspólnych marzeń, chociaż od zawsze byli razem

Jeden niedostępny, pochłonięty wciąż myśleniem

Drugi ślepy i głuchy, zajęty do przodu pędzeniem

Czasem ten pierwszy wyciągał dłoń, bo się martwił

Ten drugi uwierzył, że sobie poradzi sam z tym

Okiełzna świat, rozum nie może mieć barier

Uwierzył że sam da radę, sam będzie swoim światłem

Pierwszy tupał ze złości, gdy nieodpowiedzialne dziecko

Wiedziało co jest słuszne i tak wybrało szaleństwo

Zalewał świat łzami, topił w rozpaczy

Ten drugi robił wciąż źle, mimo wiedzy, że go straci

Taka ludzka natura, że możemy mieć dobry przykład

A i tak potrafimy tylko źle wybrać

Robimy mnóstwo błędów, tracimy głowę dla zmysłów

Chcemy być coraz mocniejsi, myślimy że to droga mistrzów

Ten drugi też tak myślał, czcił swoją wolność

Od kilku tysięcy lat ciągle mieszkają obok

Ten pierwszy wskazał mu drogę, pokazał sposób

Dał środki na to, żeby mogli w końcu spotkać się kiedyś

Mówił do niego często i spokojnie słuchał

Wymagał tylko wierności i tylko jego kochał

Ten drugi kochał życie, chciał być szczęśliwszy niż lepszy

Myślał o swym przyjacielu tylko, gdy ponosił klęski

Mówił do niego ze łzami płynącymi z oczu

Prosił o spokój, by pokazał mu na kryzys sposób

Ten pierwszy wciąż pomagał, wciąż ufał

Wciąż dawał mu znaki, pomagał drogi szukać

Ten drugi gdy tylko wyschły łzy robił wszystko by oszukać

I dalej uciekał w swoje sny o chmurach

Chciałby iść prosto w drugą stronę

Prawdy nie szukał, spokoju, lecz luzu i sławy

Dziwnie działamy nie słysząc słów przyjaciół

Mimo mocy rozumu nie umiemy wciąż pokonać strachu

Przed samotnością, dusi nas makrokosmos

Tracimy życia ostrość, psuje nam go pozorna wolność

Ten drugi dla blasku chwili stracił głowę

Pierwszy pełen szczęścia, to związek w jedną stronę

They tried to find their peace in each other's happiness

They did not have common dreams, although they have always been together

One unavailable, still absorbed in thinking

The second is blind and deaf, busy rushing forward

Sometimes the former held out his hand because he was worried

The latter believed he could handle it on his own

The world will be tame, the mind cannot have barriers

He believed that he could do it himself, he would be his own light

The first stamped with anger as the irresponsible child

She knew what was right and so chose madness

He flooded the world with tears, drowned in despair

The latter was still doing wrong, despite knowing he would lose him

Such a human nature that we can have a good example

And we can only make the wrong choice anyway

We make a lot of mistakes, we lose our minds to our senses

We want to be stronger and stronger, we think that this is the way of the masters

The latter thought so too, he worshiped his freedom

They have still lived next door for several thousand years

The former showed him the way, showed him the way

He gave the means so that they could finally meet someday

He spoke to him often and listened calmly

He only required fidelity and only loved him

The latter loved life, he wanted to be happier than better

He only thought of his friend when he suffered defeats

He was talking to him with tears streaming out of his eyes

He asked for peace, to show him a way to deal with the crisis

The former still helped, still trusted

He kept giving him signs, helping him find the way

The latter, as soon as the tears dried up, did everything to cheat

And he continued to run into his dreams of clouds

He would like to go straight the other way

He wasn't looking for the truth, not for peace, but for ease and fame

We act strange without hearing friends' words

Despite the power of reason, we still cannot overcome fear

Before loneliness, we are suffocated by the macrocosm

We lose the sharpness of our lives, we are spoiled by apparent freedom

The latter lost his head for the brilliance of the moment

The first one that is full of happiness is a one-way relationship