Helheimur - Skálmöld

Brakar í jöklum og beinin eru köld

Blásvart myrkrið öskrar því að nú er komið kvöld

Gjallarbrú trónir og minnir á sinn mátt

Það eru menn þarna úti sem ekkert geta átt

Fordæmdir ýlfra og festa enga ró

Fingurnir sem eitt sinn bærðust, núna þaktir snjó

Meinað að sofa er myrkrið kæfir þá

Það eru menn þarna úti sem aldrei birtu sjá

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Í Hel

Drottningin horfir er dæmdir missa vit

Dagurinn er horfinn og með barnið mitt ég sit

Tárin þau frjósa er mænir hún á mig

Það eru menn þarna úti sem vilja taka þig

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Í Hel

Í Hel

Hér sefur enginn vel

Lífið víst þráir ljós og yl

Liggja þar smáir, kaldir

Horfa þeir bláir Heljar til

Hér sofa náir kaldir

Hér sofa náir kaldir!

Í Hel!

Cracks in glaciers and bones are cold

The blue-black darkness screams that it is now evening

Gjallarbrú reigns and reminds of its power

There are people out there who can have nothing

Condemned wolves and do not rest

The fingers that once carried, now covered with snow

Forbidden to sleep, the darkness suffocates them

There are people out there who never see light

In Hel

Nobody sleeps well here

In Hel

The queen watches as the judges lose their minds

The day is gone and I sit with my baby

The tears she freezes as she kisses me

There are people out there who want to take you

In Hel

Nobody sleeps well here

In Hel

In Hel

Nobody sleeps well here

Life surely desires light and warmth

Lying there small, cold

They look at the blue Hell

Here sleeps near cold

Here sleep close cold!

In Hell!