Parandeh Tanha - Marjan

ما پرنده های تنها

زیر شیرونی خونه

هر دو تا خسته ز غربت

هر دو آواره ز لونه

ما دو تا مثل مسافر کویر

تشنه جرعه‌ای از محبتیم

ولی بیگانه ز هم

در این سراب

لب پُر بسته

پر از شکایتیم

اگه دست سرنوشت

رقم بختو برامون می‌نوشت

یا اگه غارت باد

بهمون فرصت بودن می‌داد

دیگه دنیا برامون تنگ نمیشد

دیوارای لونه‌مون سنگ نمیشد

حالا هم دیر نشده

میتونیم پَرامونو باز بکنیم

راه یک لونه رو پیدا بکنیم

لونه‌ای که عشق برامون بیاره

خنده و شادی رو لب‌هامون بذاره

اونجایی که غم فردا نباشه

واسه این دل تنها نباشه

We are single birds

Under the roof of the house

Both are tired of homelessness

Both displaced from Lune

We are two like desert travelers

Thirsty for a sip of our love

But also a stranger

In this mirage

Full lips

We are full of complaints

If the hand of fate

Bakhto wrote the number for us

Or if it is looted

It gave us the opportunity to be

The world no longer missed us

The wall of our house was not made of stone

It's not too late now

We can open our doors

Find the way to a loone

A place to bring love to us

Let laughter and joy be on our lips

Where there is no sorrow tomorrow

Do not be alone for this heart