Ghomri - Marjan

قُمری ای مسافر همیشگی

همدم روزهای خوب سادگی

پَرِ تو یه سایه‌بون بود واسه من

تو جهنم بزرگ زندگی

ای صمیمی‌تر از آسمون و باد

تو چرا اسم منو بردی ز یاد

باز داره صدای خوندنت میاد

قفس تنگِ دلم، تو رو می‌خواد

تویی که نقش امیدو

توی چشم من می‌کاشتی

تویی که عطر تنت رو

روی شاخه‌ها میذاشتی

قُمری ای مسافر همیشگی

مُرده اون روزای خوب سادگی

حالا که به شهر قلبم نمیای

واسه من راهی نداره زندگی

واسه من راهی نداره زندگی

حالا این منم که بی تو

پَر پروازم شکسته

پر پروازم شکسته

The moon is a regular traveler

Companion of good days Simplicity

Your feather was a shadow for me

You are the great hell of life

O more intimate than the sky and the wind

Why did you forget my name?

The sound of your reading is coming again

The narrow cage of my heart wants you

You are the role of hope

You planted in my eyes

You who smell your perfume

You put it on the branches

The moon is a regular traveler

Dead those good days of simplicity

Now that you do not come to the city of my heart

There is no way for me to live

There is no way for me to live

Now this is me without you

My flight is broken

My flight is broken