Terma - Giorgos Mazonakis

Νύχτα κενή θησείο - γκάζι

Νύχτα αφιλόξενη σου μοιάζει

Σε έρημα σπίτια και κολώνες

Οι διαλυμένες μας εικόνες.

Στα νοερά σε ανακρίνω

Τη μοναξιά μου όλη πίνω

Και σαν καβγάς σε καφενείο

Μες στο μυαλό μου παίζουν δυό φωνές.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Τη θύμησή σου εγκαταλείπω

Αφού το ίδιο δε σου λείπω.

Κι ανοίγω τέρμα τη φωνή που λέει τέρμα

Την άλλη που σε νοσταλγεί την πλήρωσα με αίμα

Κι αν το παράπονο με πάει

Δε στη χρωστάω τέτοια χάρη.

Λευκό χαρτί σε ρίχνω πια

Στου αναπτήρα τη φωτιά.

Κόντρα καιρό στην ανηφόρα

Εσύ στα απορριμματοφόρα

Μαζί με τ' άλλα τα σκουπίδια

Χωρίς αρώματα στολίδια.

Mε τ' αύριο σβησμένο φάρο

Σαν το βρεγμένο μου τσιγάρο

Θα περισώσω το αντίο

Και μια θα ακούω από τις δυό φωνές.

Night empty case - throttle

It looks like an inhospitable night to you

In deserted houses and columns

Our shattered images.

In my mind I interrogate you

I drink all my loneliness

And like a quarrel in a cafe

Two voices are playing in my mind.

And I open the voice that says end

The other one that you miss, I paid with blood

I leave your memory

Since you do not miss the same.

And I open the voice that says end

The other one that you miss, I paid with blood

And if the complaint goes to me

I do not owe you such grace.

I throw white paper at you now

On the lighter the fire.

Against uphill weather

You in the garbage trucks

Along with the other garbage

Perfumeless ornaments.

With the lighthouse off tomorrow

Like my wet cigarette

I will say goodbye

And I will hear one from both voices.