M' Enohlei o Eaftos Mou - Giorgos Mazonakis

Στα όχι δεν τολμώ αλήθεια πια να πω

Στο ψέμα μου ζητώ βοήθεια

Τα όχι σου σιωπή το τέλος πριν να'ρθεί

Δε γίνεται η αρχή συνήθεια

Ξέρω ότι με πρόδωσε, αλύπητα με σκότωσε

Τα όχι και τα ναι μου, μόνος μου εγώ

Μ' ενοχλεί ο εαυτός μου, με μπερδεύει

Πόσο εύκολα μπορεί να σε λατρεύει

Πόσο δύσκολα τα λάθη σου τα ξέχασα

Μ' ενοχλεί το φέρσιμο σου, με σκοτώνει

Τόσο γρήγορα το βλέμμα σου με λιώνει

Πόσο άργησα να νιώσω ότι σ' έχασα

Τα ναι και η ψύχη πεθαίνουν για ζωή

Μα δε χωράνε πια στο σώμα

Τα ναι σου μια βροχή ελπίδα από γυαλί

Που βούλιαξε και αυτή στο χώμα

Ξέρω ότι με πρόδωσε, αλύπητα με σκότωσε

Τα όχι και τα ναι μου, μόνος μου εγώ

Μ' ενοχλεί ο εαυτός μου, με μπερδεύει

Πόσο εύκολα μπορεί να σε λατρεύει

Πόσο δύσκολα τα λάθη σου τα ξέχασα

Μ' ενοχλεί το φέρσιμο σου, με σκοτώνει

Τόσο γρήγορα το βλέμμα σου με λιώνει

Πόσο άργησα να νιώσω ότι σ' έχασα

I no longer dare to tell the truth

In my lie I ask for help

Your no silence before the end comes

The beginning does not become a habit

I know he betrayed me, he killed me mercilessly

My no and my yes, me alone

It bothers me, it confuses me

How easily he can adore you

How hard I forgot your mistakes

Your wearing bothers me, it kills me

Your gaze melts me so fast

How late I felt that I lost you

Yes and the soul dies for life

But they no longer fit in the body

Your yes is a rain of glass hope

That she also sank to the ground

I know he betrayed me, he killed me mercilessly

My no and my yes, me alone

It bothers me, it confuses me

How easily he can adore you

How hard I forgot your mistakes

Your wearing bothers me, it kills me

Your gaze melts me so fast

How late I felt that I lost you