Tosa Vradia - Giorgos Mazonakis

Στον εαυτό μου δεν θ' απαντήσω ποια μεθυσμένα χείλη πάω να φιλήσω

Κι αυτή τη νύχτα που΄ναι μεγάλη με ποιο κορμί χαμένο θα΄μαι πάλι

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που όλα όσα δε γουστάρω θα μπορέσω

Πάλι τα ίδια θα καταφέρω, ούτε στο σπίτι να γυρίσω δεν θα ξέρω

Μοναξιά θάλασσα

Έφυγες και άδειασα

Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλείστηκα για σένα

Δύσκολα ξημέρωσα

Ποιο ποτό πανάθεμα το να το πιω να πέσω κάτω

Σαν να με μαχαίρωσαν

Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα

Μόνο εσύ τα ξέχασες

Γέμισες την αγκαλιά μου, τώρα στοίχιωσε η καρδιά μου

Σ' έχασα και μ' έχασες

Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που με χαμόγελο απ΄τον γκρεμό θα πέσω

Όλα τα λάθη για συντροφιά μου και από εσένα τίποτα μπροστά μου

I will not answer to myself which drunken lips I am going to kiss

And tonight is a big day with which body lost I will be buried again

I will forgive myself that I will be able to do everything I do not like

I will do the same again, I will not even know when to return home

Loneliness sea

You left and I emptied

So many nights killed I was excluded for you

I had a hard time waking up

What a curse to drink it to fall down

As if I was stabbed

So many nights killed are alive for me

Only you forgot

You filled my arms, now my heart is in alignment

I lost you and you lost me

I will forgive myself for falling off a cliff with a smile

All the mistakes for my company and from you nothing in front of me