Yade Gozashte - Faramarz Aslani

آدم که یاد گذشته هاش میفته

چشمانش از گریه اشکآلود میشه

تصویری از روزهای رفته میبینه

که در اون هر چهره ای نابود میشه

هر پرستویی که به سویی میپره

خبر پایون فصلی رو میبره

هر گل تازه ای که چشم باز میکنه

به خودم میگم که این نیز میگذره

میگذره، میگذره، میگذره، میگذره

کوچه های خاکی طهرون، قدیما

پر ز آواز نشاط بچه ها بود

شهر فرنگی توی اون دنیای کوچک

قصه هاش شیرین ترین قصه ها بود

هر پرستویی که به سویی میپرید

خبر آغاز فصلارو میشنید

هر گل تازه ای که چشم باز مینمود

شاهد روزای خوب کودکی بود

کودکی بود، کودکی بود

کودکی بود، کودکی بود

A person who remembers his past

Her eyes are filled with tears

He sees a picture of days gone by

In which every face is destroyed

Every swallow that jumps to one side

The news pioneers the season

Every new flower that opens its eyes

I tell myself that this also passes

Passes, passes, passes, passes

Dirty alleys of Tehran, old

It was full of children's cheerful singing

A city in that small world

His stories were the sweetest stories

Every swallow that jumps to one side

You hear the news of the beginning of the season

Every new flower that opened my eyes

Witnessed the good days of childhood

He was a child, he was a child

He was a child, he was a child