Parastoohaye Khaste - Faramarz Aslani

ای پرستوهای خسته

که قبار هر سفر

به بال هایتون نشسته

آیا هنوز هم میگذرید

ز شهری که زمونه

به رویم دراشو بسته؟

آهای کبوترهای غمگین

که نیرنگ آسمون

کرده بالاتونو سنگین

آیا هنوز هم مینشینید

به بامی که زمونه

سرنگون کرده به پایین؟

من همیشه دلم میخواست چراغونی

به جز اشکم نیومد به مهمونی

دل، سر و پرده غم های زمونه ست

پرستوی تنم، بی آشیونه ست

ای کوچه های دماوند

که کودکی های من

از شما خاطره ها دارند

آیا هنوز هم میگسترید

به دشتی که برایم

در آن خاطره میکارند؟

من همیشه دلم میخواست چراغونی

به جز اشکم نیومد به مهمونی

دل، سر و پرده غم های زمونه ست

پرستوی تنم، بی آشیونه ست

ای پرستوهای خسته

که قبار هر سفر

به بال هایتون نشسته

آیا هنوز هم میگذرید

ز شهری که زمونه

به رویم دراشو بسته؟

O tired swallows

That is the grave of every journey

Sitting on Hayton's wings

Are you still passing?

From the city where I live

Is the door closed for us?

Oh sad pigeons

That trick of the sky

You have made your heights heavy

Are you still sitting?

To the roof that is

Overthrowed down?

I always wanted a light

I did not come to the party except for my tears

The heart is the head and the curtain of our sorrows

My body swallow is homeless

O alleys of Damavand

That My Children

They have memories of you

Are you still expanding?

To the plain that for me

Do they plant in that memory?

I always wanted a light

I did not come to the party except for my tears

The heart is the head and the curtain of our sorrows

My body swallow is homeless

O tired swallows

That is the grave of every journey

Sitting on Hayton's wings

Are you still passing?

From the city where I live

Is the door closed for us?