Halina Poświatowska - Eldo

Nie mogłem nigdy Pani spotkać, dawno Pani odeszła

Na szczęście dusza jest wieczna i wciąż tu mieszka

Kiedyś przyszła Pani do mnie, roześmiała moje usta

Delikatna, chociaż serc władczyni absolutna

I ojczyzną moją stała się uroda Pani słów

A kruche ściany szczęścia schronieniem dla snów

Lirycznieliśmy sobie, patrząc na świat z ukrycia

Świadkowie, jak rozpadają się cztery strony życia

Zimne oczy gwiazd patrzyły beznamiętnie

Księżyc przeciągał się i mruczał obojętnie

A Pani wiosną haftowała me chodniki w kwiaty

Zimą zaś uchylała zatrzaśnięte raju kraty

Żyłem, jakbym mieszkał w plastrze miodu, nie w domu

Jakby w baśni coś na kształt rajskiego ogrodu

I uczepiłem się tych Pani słów paznokciami

A jasny promień słońca trzymam pomiędzy wargami

Napisałem krótki list do Pani

Dostałem zwrot, mówią «adresat nieznany»

Chciałem zadzwonić - abonent niedostępny

Czekałem pod bramą całą noc — przemoknięty

Moje myśli — stado ptaków, mówiła tak Pani

Próbować je oswoić to jakby bić się z tygrysami

Dzikie, nieokiełznane serce i myśli

Chociaż już prawie martwe, to wciąż napędza zmysły

Chętnie oddałbym to swoje — serio

Chociaż popsute i z kawałków poklejone

To bije, choć czasem ledwo, daje odpór nerwom

Zapala drzazgi wyobraźni, rozświetlając ciemność

Może starczy to na chwilę, na moment

By zdążyć zapisać to, co okryte kokonem

Wydobyć trochę skarbu z kopalni metafor

Niewyczerpane jej dno to suma naszych strachów

Też miewam brak czułości dla swojego ciała

Też lubię gubić się na samotnych cmentarzach

Nie chcę od ludzi nawet mikrona litości

I też myślę ile razy mógłbym umrzeć z miłości

Napisałem krótki list do Pani

Dostałem zwrot, mówią «adresat nieznany»

Chciałem zadzwonić - abonent niedostępny

Czekałem pod bramą całą noc — przemoknięty

Małe kolibry w swoim finałowym locie

Ona wciąż ma siłę, ciało stoi na szafocie

Ostra świadomość konieczności się zbliża

Gdzieś na gałęzi życia kołysze się ostatnia chwila

Płomień żyje idealnie, bo krótko

Nie zdąży się zmęczyć i nie negocjuje z pustką

Nie pozna strachu, zdrady, upokorzenia

Umrze szybko, a przedtem spali wszystko do korzenia

Egzystencja przez chwilę, co olśniewa

Dziś wieczorem w świetle lampy, chłód nocy rozgrzewa

Pani odeszła, lecz nikt nie wie jak umierają ptaki

Rozdają słowa pochowane w drzewach

I was never able to meet you, you are long gone

Fortunately, the soul is eternal and still lives here

Once you came to me, my lips laughed

Delicate, though absolute in her hearts

And the beauty of your words has become my homeland

And the fragile walls of happiness are a shelter for dreams

We lyrical ourselves looking at the world from hiding

Witnesses as the four sides of life fall apart

The cold eyes of the stars watched impassively

The moon stretched and purred indifferently

And the Lady in spring embroidered my pavements with flowers

In winter, however, it opened the lattice of paradise

I lived as if I lived in a honeycomb, not at home

As if in a fairy tale something like a garden of paradise

And I clung to these Lady's words with my nails

And the bright ray of the sun I hold between my lips

I wrote a short letter to you

I got a refund, they say "recipient unknown"

I wanted to make a call - subscriber unavailable

I waited at the gate all night - soaked

My thoughts - a flock of birds, so said the Lady

Trying to tame them is like fighting tigers

Wild, untamed heart and thoughts

Although almost dead, it still fuels your senses

I would gladly give it my - seriously

Although broken and stuck up from pieces

It beats, though sometimes barely, resists the nerves

It ignites the splinter of imagination, illuminating the darkness

Maybe it will be enough for a moment, for a moment

To save what is covered with a cocoon

Get some treasure from the metaphor mine

Its inexhaustible bottom is the sum of our fears

I am also insensitive to my body

I also like to get lost in lonely cemeteries

I don't want even a micron of pity from people

And I also think how many times I could die of love

I wrote a short letter to you

I got a refund, they say "recipient unknown"

I wanted to make a call - subscriber unavailable

I waited at the gate all night - soaked

Little hummingbirds in their final flight

She still has strength, her body is standing on the scaffold

The acute awareness of the necessity is looming

Somewhere on the branch of life, the last moment sways

The flame lives perfectly because it is short-lived

He does not have time to get tired and he does not negotiate with emptiness

He will not know fear, betrayal, humiliation

It will die quickly, and before that it will burn everything to the root

Existence for a moment which dazzles

Tonight in the light of the lamp, the chill of the night warms you up

The Lady is gone, but no one knows how the birds die

They are handing out words buried in trees