Safar - Ebi

تو ای تنهای معصومم

چه درد آور سفر کردی

چنان در خود فرو مردی

که من دیدم خود دردی

در آن سوی پل پیوند

تویی با خنجری در مشت

در این سو مانده پا در گل

منم با خنجری در پشت

تو ای با دشمن من دوست

صداقت را سپر کردی

چه آسان گم شدی در خود

چه درد آور سفر کردی

خدا این راه گم کرده

که از شیطان تهی تر بود

تورا خواند و تو هم رفتی

که حرفش حرف آخر بود

خدای تو به سحر خواب

به تو بیگانگی آموخت

غم دور از تو پوسیدن

مرا در خویشتن می سوخت

تو ساده دل ندانستی

خدای تو دروغین بود

تنی خاکی و درمانده

خدای تو فقط این بود

تو ای با دشمن من دوست

صداقت را سپر کردی

چه آسان گم شدی در خود

چه درد آور سفر کردی

چنین زخمی که من خوردم

نه از بیگانه از خویش است

هراسم نیست از مردن

ولی مرگ تو در پیش است

شب رفتن تو را دیدم

ولی انگار در کابوس

فقط تصویری از تو بود

تو را نشناختم افسوس

کسی هرگز به فکر ما

نبود و نیست ای هم درد

برای مرگ این قصه

کسی گریه نخواهد کرد

You's my only innocence

How painful you traveled

You are so immersed in yourself

That I saw your own pain

On the other side of the bridge

You with a dagger in your fist

On this side left foot in the mud

Me too with a dagger in the back

You are my friend with my enemy

You shielded honesty

How easy it is to get lost in yourself

How painful you traveled

God has lost this way

Which was more empty than the devil

He called you and you left

Which was the last word

Your God is asleep at dawn

He taught you alienation

Grief away from you rot

It burned me in myself

You simply did not know

Your god was a liar

Earthy and helpless body

Your God was just that

You are my friend with my enemy

You shielded honesty

How easy it is to get lost in yourself

How painful you traveled

Such a wound that I ate

Not from a stranger

I'm not afraid to die

But your death is ahead

I saw you go at night

But as if in a nightmare

It was just a picture of you

I did not know you, alas

No one ever thought of us

There was no pain

For the death of this story

No one will cry