Ghorbat - Ebi

هیچ تنهاوغریبی

طاغت غربت چشمات و نداره

هر چی دریا رو زمینِ

قد چشمات نمیتونه

ابر بارونی بیاره

وقتی دلگیری و تنها

غربت تمام دنیا

ازدریچهٔ قشنگِ

چشم روشنت میباره

وقتی دلگیری و تنها

غربت تمامِ دنیا

از دریچهٔ قشنگِ

چشمِ روشنت میباره

نمیتونم غریبه باشم

تویِ آیینهٔ چشمات

تو بزار که من بسوزم

مثل شمعی توی شبهات

توی این غروب دلگیرِ جدایی

توی غربتی که همرنگ چشاته

همیشه غبارِ اندوه

روی گلبرگ لباتِ

حرفی داری روی لبهات

اگه آهِ سینه سوزِ

اگه حرفی از غریبی

اگه گرمایِ تموزِ

تو بگو به این شکسته

قصه های بی کسیتو

اضطراب و نگرانیت

حرفایِ دلواپسیتو

حرفای دلواپسیتو

نمیتونم غریبه باشم

توی آیینهٔ چشمات

تو بزار که من بسوزم

مثل شمعی توی شبهات

نمیتونم نمیتونم

نمیتونم نمیتونم

No loneliness

The temptation of homelessness does not exist

Whatever the sea on land

The height of the eyes can not

Bring a rainy cloud

When frustrated and alone

Homelessness of the whole world

From a beautiful window

Your eyes light up

When frustrated and alone

Homelessness of the whole world

From a beautiful window

Your eyes light up

I can not be a stranger

In the mirror of your eyes

Let me burn

Like a candle in doubt

In this depressing evening of separation

In a stranger whose eyes are the same color

Always the dust of sorrow

On the petals of your lips

You have something on your lips

If a sigh of relief

If a word from a stranger

If the heat of July

You say this broken

Tales without personality

Anxiety and worry

A word of concern

A word of concern

I can not be a stranger

In the mirror of your eyes

Let me burn

Like a candle in doubt

I can not I can not

I can not I can not