De Stoet - Boudewijn De Groot, The Dutch Eagles

Iedereen in het uitvaartcentrum was aangenaam bedroefd

Terwijl met plechtige gebaren de houten kisten werden dichtgeschroefd

Gerrit was gestorven, samen met Anne Grien zijn vrouw

Een voorbeeldig boerenechtpaar, het hele dorp was in rouw

Dus op deze zomermiddag stond men in het zwart gekleed

Te wachten terwijl de rouwkoets traag de dorpstraat in reed

Vervolgens droegen ze Gerrit en Anne Grien het hete zonlicht in

En vormde zich de stoet achter de boer en z’n boerin

De neef van Gerrit heette Klaas, een eigenzinnig typ

Die sinds een maand of wat achter een rollator liep

Maar nauwelijks was de stoet vertrokken of hij riep onverwacht

Dit ding hoort niet op een begrafenis ik loop op eigen kracht

Dat ging heel even goed, maar men was het dorp nog niet uit

Of Klaas begon te wankelen en ging vervolgens onderuit

Een akelig incident, want Klaas kwam nogal slecht terecht

Zodat’tie buiten westen op de kist van Gerrit werd gelegd

Een halve kilometer verderop wilde een gierwagen voorbij

Maar de koets eiste zijn voorrang en ging geen centimeter opzij

Dus tussen de koetsier en trekkerboer viel menig onvertogen woord

Waardoor de ingetogen stemming danig werd verstoord

De boer verloor, reed de berm in, de giertank kantelde in de sloot

Zoals altijd moest ook deze keer het leven wijken voor de dood

En terwijl de boer zich radeloos onder de tank uitvocht

Vervolgende de zwarte stoet z’n droeve uitvaarttocht

Omdat de zomerzon genadeloos boven de akker scheen

Zeeg de notarisvrouw ineens met een zucht ineen

De vrouw van de bakker zei voorzichtig

Misschien is het een idee als we haar zolang in de berm leggen

Dan nemen we haar straks wel weer mee

Maar dat werd toch na rijp beraad als uiterst ongepast gezien

En zo belandde de notarisvrouw op de kist van Anne Grien

Van deze welkome tussenstop maakte men dankbaar gebruik

Door even rust te nemen en te genieten van de jeneverkruik

Na een stief kwartiertje kwam men zingend bij het kerkhof aan

Uitbundig klonk het 'Waarheen leidt de weg die wij moeten gaan?'

Men schaarde zich onvast om de kou van het verscheiden paar

Meneer pastoor, die ook wat wankel liep, maakte een zegenend gebaar

Daarna prevelde hij iets over stof en Petrus bij de hemelpoort

Wat door het benevelde gezelschap braaf, maar wazig werd aangehoord

De zerk werd op z’n plaats gezet, maar met onvaste hand

Dus tijdens het gebed verdween hij langzaamaan over de rand

Tenslotte werd het graf gedempt, iedereen was tevree

En vrolijk pratend toch maar weer naar het dorp en het café

Inmiddels ladderzat prees men daar ons Gerrit en Anne Grien

Tot iemand vroeg heeft iemand Klaas en de notarisvrouw nog gezien?

Men zweeg, en keek een ogenblik vertwijfeld om zich heen

Waarna de bakkersvrouw riep ik heb geen idee, maar we nemen er nog één

In het dorp ging de volgende dag het normale leven voort

Van klaas en de notarisvrouw werd nooit meer iets gehoord

Voordat je de grafkuil dichtgooit en plechtig amen zegt

Verzeker je terdege van wie je erin heb neergelegd

Everyone in the funeral home was pleasantly sad

While with solemn gestures the "wooden boxes were screwed shut"

Gerrit had died, together with Anne Grien's wife

An exemplary peasant couple, the whole village was in mourning

So on this summer afternoon they were dressed in black

Waiting while the funeral coach drove slowly into the village street

Then they carried Gerrit and Anne Grien into the hot sunlight

And the procession formed behind the farmer and his farmer's wife

Gerrit's nephew was called Klaas, a quirky type

Who has been walking behind a walker for a month or so

But the procession had hardly left when he called unexpectedly

This thing doesn't belong at a funeral I walk on my own strength

That went well for a while, but they weren't out of the village yet

Or Klaas started to falter and then went down

A nasty incident, because Klaas ended up rather badly

So that it was put out west on Gerrit's coffin

Half a kilometer away a vulture wagon wanted to pass

But the coach demanded its right of way and didn't move an inch

So many a cross word fell between the coachman and the tractor farmer

Which seriously disturbed the subdued mood

The farmer lost, drove into the berm, the liquid manure tank overturned in the ditch

As always, this time too life had to give way to 'death'

And while the farmer fought desperately under the tank

Next the black procession its sad funeral

Because the summer sun shone mercilessly over the field

Suddenly the notary's wife collapsed with a sigh

The baker's wife said carefully

Maybe it's an idea if we put her in the roadside for so long

Then we'll take her again later

But that was considered extremely inappropriate after careful deliberation

And so the notary's wife ended up on Anne Grien's coffin

This welcome stop was gratefully used

By taking a break and enjoying the gin jug

After fifteen minutes they arrived at the cemetery singing

Exuberantly it sounded 'Where is the road we must go?'

They rallied unsteadily around the cold of the departed pair

Pastor, who also walked a bit wobbly, made a blessing gesture

Then he murmured something about dust and Peter at the gate of heaven

What was heard by the intoxicated company dutifully, but hazy

De zerk was put in his place, but with an unsteady hand

So during the prayer he slowly disappeared over the edge

Finally the grave was filled in, everyone was happy

And happily talking again to the village and the cafe

In the meantime, people there praised us Gerrit and Anne Grien

Until someone asked, has anyone seen Klaas and the notary's wife?

They were silent, and looked around for a moment in despair

After which the baker's wife called out I have no idea, but we'll take another one

Normal life continued in the village the next day

Klaas and the notary's wife were never heard from again

Before you shut up the grave and say amen solemnly

Make sure of whom you have put in it