Achter Glas - Boudewijn De Groot

Ik zag mijn vader achter glas

In witte tropenkleren

Ik vroeg hem hoe het vroeger was

Toen hij nog vrouwenjager was

Zoals zovele tropenheren

Onder de palmen van Soerabaja

De groene dreven van Bandoeng

De geur van de Djeroek Peroet

Maar hij zweeg

Zoals hij altijd had gezwegen

En hij zweeg voorgoed

Ik zag mijn moeder achter glas

Als kleine witte vlinder

Ik vroeg haar hoe het vroeger was

Toen zij een jonge moeder was

Nog door geen angst gehinderd

Aan het strand van Soerabaja

De koele tuinen van Bandoeng

Het geluid van de Perkoetoet

Maar zij zweeg

Liever had ze niet gezwegen

Maar zij zweeg voorgoed

Ik zie mezelf achter glas

Als oude grijze jongen

Ik weet niet hoe het vroeger was

Toen ik nog pasgeboren was

Mijn leven onbezongen

Onder het bloed van Batavia

De hongersdood van Tjideng

Gebogen in de jappengroet

Waar mijn moeder zweeg

Waar mijn vader zweeg

Omdat zij wel moesten zwijgen

En sindsdien hebben gezwegen

I saw my father behind glass

In white tropical clothes

I asked him how it used to be

When he was still a woman hunter

Like so many tropical gentlemen

Under the palms of Surabaya

The green lanes of Bandung

The smell of the Djeruk Perut

But he was silent

As he had always been silent

And he was silent for good

I saw my mother behind glass

Like little white butterfly

I asked her how it used to be

When she was a young mother

Not yet hindered by fear

On the beach of Surabaya

The Cool Gardens of Bandung

The sound of the Perkutut

But she was silent

She would have preferred not kept silent

But she was silent for good

I see myself behind glass

Like an old gray boy

I don't know how it used to be

When I was a newborn

My life unsung

Under the blood of Batavia

The starvation of Tjideng

Bent in the japan greeting

Where my mother was silent

Where my father was silent

Because they had to be silent

And have kept silent ever since