Diamanten - Bløf

Ze deed alsof ze sliep

Niet te licht en niet te diep

Elke man zou haar geloven

Een dove die voorgoed verblind is

En jij, je wist niet wat je hoorde

Je was opeens te stom voor woorden

En je kon haar ook niet zien

Een vijand die je goed gezind is

Lijkt dan op een vriend

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand?

Ze waakte als een leeuw

Elke zucht een stille schreeuw

Van genot en heerlijk lijden

Een ingewijde die niets loslaat

En jij, een gokker zonder kansen

Brak voor elke worp een lans

Maar tevergeefs bij deze vrouw

Die nooit voor iemand opstaat

En zeker niet voor jou

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand?

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed uit je hand

Ze was één diamant

Tussen alle korrels zand

She acted like she slept

Not too light and not too deep

Any man would believe her

A deaf who is blinded for good

And you, you didn't know what you heard

You were suddenly too stupid for words

And you couldn't see her either

An enemy who is kind to you

Looks like a friend

A handful of diamonds

That are too small to split

What will you regret then

That she slid like loose sand?

She watched like a lion

Each sigh a silent scream

Of pleasure and wonderful suffering

An initiate who doesn't let go

And you, a gambler with no odds

Broke a lance for every throw

But in vain with this woman

Who never stands up for anyone

And certainly not for you

A handful of diamonds

That are too small to split

What will you regret then

That she slid like loose sand?

A handful of diamonds

That are too small to split

What will you regret then

That she slid out of your hand

She was one diamond

Between all the grains of sand