Alle tammen harmaan, luokse vanhan ja viisaan

Tyhjän taivaankannen alta toiveet suuret kannan

Itsekseni istun, yskiskelen yksin

Kohta kolmen tunnin, vaan jospa vielä vartin vuotan

Siiven tyngät, siivet kuitenkin

Mustan mielen pyyhkii, puhkuu pois palkein

Toivo siipinensä, luottamus sulin valkein

Kohta kolmen tunnin, neljäskin jo niiaa

Vuotan vielä vartin, vartin verran viileää iltaa

Ruskoa värittää taivaankansi tyhjyyttään

Kasvoille elottomille

Äkkilähdön lailla, kuin vain varkain

Kertoo riimi rungon, kuoreen kaivettu kirjain

Koko kylmän illan, kohta kolmen tunnin

Vierelläni on hiljaa kivessä nimi, jonka tunnen

Под дуб серый, к старому и мудрому

Под пустым небом скрываются надежды на большое положение

сижу сам кашляю один

Около трех часов, но если только четверть года

Крылья обрубки, крылья однако

Черный разум сметает, говорит в барах

Надежда с крыльями, уверенность Сулин белый

Около трех часов, даже четвертый

У меня еще течет четверть, четверть прохладного вечера

Руско окрашена пустотой неба

Для лица безжизненного

Как внезапный отъезд, как просто кража

Рассказывает рифму тела, письмо, вырытое в скорлупе

Весь холодный вечер, часа три

Рядом со мной имя, которое я знаю тихо в скале