Qərənfillər - PRoMete

Bəzən kömək olmur ötüb gedən günlər belə

Nə qədər ağladığımı, yəqin, qərənfillər bilər

Bu ağrı çox acıdır, dadmasan, anlamazsan

Gecələr içini dəlib, deşib, keçər düşünərsən, yaşamazsan

Gözünü yuman kimi gələr dayanar önündə

Söhbət də gedə bilməz bu itkidə ölümdən

Nə qədər yalvarmışam Allaha ki, ölüm mən

Neçə ildir yaşayıram gör bu zülümlə

Geriyə çevirmək olmur, zaman uçur

Bundan da böyük ağrı varmı ana üçün?

Deyirlər — «vaxt gətirər bütün yaralara köz»

Mən bildim bu neçə ildə, bu deyil düz

Yəqin ki, bu da həyatın ayrıca bir naxışı

Gözümün önündən getmir qapıdan çıxışı

Öpdü alnımdan.

«Qayıdacam» — dedi

Gözümə baxanda, gördüm ki, vidalaşır

Ana, sil göz yaşını

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Tez-tez qapımı döyürdü əlaqədar təşkilatlar

Bayram günlərində uşaqlara şirniyyatlar

Hər gün gedib gəldiyim yollar eyniydi

Xəbər tutdu sürücülər, pulsuz oldu nəqliyyat da

Elə bil, hamı çalışırdı bölməyə dərdi

Bu millət yaxşı bilir, xeyir nədi, nə şərdi

Uşaqlar saxladı məni bu illər həyatda

Yoxsa, onun arxasınca mən də gedərdim

Döyüş başlayanda, biz Moskvadaydıq

Bir gün gəldi, dedi — «vaxtdır artıq qayıdırıq

Vətən dardadırsa, gərək burda qalmayaq biz

Bakıda çətin olacaq, amma ki, uyğunlaşarıq»

Bakıya qayıdanda, 2-ci uşağa hamiləydim

O könüllü döyüşə yazılanda, nə biləydim

Daha döyməz bu evin qapısını bir daha?!

Həmişə ümidlə baxan adam idim sabaha

Amma içimdən bir səs deyirdi — «qoyma getməyə»

Onda vəziyyət başqaydı, saxlaya bilmədim

Qara xəbər gələndə, xatırladım sözlərini

Qürürlandım, amma ağlaya bilmədim

Yarım, sil göz yaşın

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Uşaqlıq xatirələrim bölünür iki yerə:

Əvvəli biraz bulanıq, amma atalı

Sonra təkrarlanan ana gözyaşı

Çətinlik, məşəqqət, qayğılı-qadalı

Atamı çox soruşardım o illər anamdan

Bezmədən hər dəfə deyərdi ki, qayıdacaq

Heç vaxt düşünməzdim bu sözlər yalandı

Və illər keçdikcə, zaman bizi ovudacaq

Atamın şəhid olduğunu məktəbdə uşaqlar deyəndə

Əvvəl elə bilmişdim, bu hərbi rütbədir

Anamdan soruşanda ki, şəhid nədir?

Həyacandan çaşıb demişdi — «atan əsgərlikdədir»

Amma sonra çökərək qarşımda diz üstə

Qucaqlayıb izah edəndə mənə hər şeyi

Gözlərim doldu, görəndə anamı qəhər boğub

Ağlamaqdan başqa bilmədim neyləyim?!

Qızım, sil göz yaşın

Sən ağlama

Vətən var olsun!

Həsrət qalan kəslərə

Qoy hər zaman Tanrı yar olsun!

Sometimes it doesn't help, even on days gone by

Apparently, carnations know how much I cried

This pain is very painful, if you do not taste, you do not understand

At night, you pierce, pierce, pass, you think, you can't live

As soon as he washes his eyes, he comes and stands in front of him

We can not talk about death at this loss

I prayed to God that I would die

See how many years I have lived with this cruelty

It is impossible to turn back, time flies

Is there any greater pain for the mother?

They say - "time brings embers to all wounds"

I found out in a few years, it's not straight

Probably, this is a separate pattern of life

The exit from the door does not go in front of my eyes

He kissed my forehead.

"I'll be back," he said

When I looked into his eyes, I saw that he was saying goodbye

Mom, wipe away the tears

Don't cry

Long live the homeland!

To those who miss

May God always be with you!

Related organizations often knocked on my door

Sweets for children on holidays

The roads I traveled every day were the same

The news caught the drivers, the transport was free

It was as if everyone was trying to break into the unit

This nation knows well what is good and what is bad

The kids kept me alive for years

Otherwise, I would follow him

When the war broke out, we were in Moscow

One day he came and said, "We have been coming back for a long time

If the homeland is in trouble, we should not stay here

It will be difficult in Baku, but we will adapt »

When I returned to Baku, I was pregnant with my second child

What did I know when he enlisted in the volunteer war?

Won't knock on the door of this house again ?!

I was always looking forward to tomorrow

But a voice inside me said, "Don't go."

Then the situation was different, I could not stop

When the black news came, I remembered his words

I was proud, but I couldn't cry

Half, wipe away the tears

Don't cry

Long live the homeland!

To those who miss

May God always be with you!

My childhood memories are divided into two parts:

At first a little blurry, but fatherly

Then recurrent maternal tears

Difficulty, hardship, care

I used to ask my father a lot from my mother in those years

He always said that he would come back

I never thought these words were false

And over the years, time will tell

When the children at school said that my father was killed

I used to think that this was a military rank

When my mother was asked, what is a martyr?

He was shocked and said, "The father is in the army."

But then he collapsed on his knees in front of me

When you hug and explain everything to me

My eyes filled with tears, and my mother was furious

I couldn't help but cry!

My daughter, wipe away the tears

Don't cry

Long live the homeland!

To those who miss

May God always be with you!