Adsız Mahnı - PRoMete

Nə qədər söz olsa, söz nə qədər düz olsa

Az gələcək sətirlərim gözlərinə baxmaqdan

Nə qədər düz olsa, düz nə qədər iz qoysa

Etiraz edə bilməyəcəm o ətrini qoxmaqdan

Cızdım rəsmini, tanımamışdan ağlımda

Sən bir şahzadə və ayağında çarıqlar var

Girdin həyatıma və real oldun nağılımda

Gözmuncuqlarında dərin çat və qırıqlar var

Dərinə toxundum və əridim, yox oldum

«Mən ruhmu, insanmı!?»

anlamadan yoluma davam

Əlinə toxundum, parlaqlıq çox oldu

«Sən ruhmu, insanmı!?»

anlamadan yoluma davam

Sən güclü, ən güclü otlardan həblərdən

Uça bilməz insan, yox, uça bilməz insan

Xətrinə dəyəcək qədər kobud oluram mən hərdən

Amma sən bu həyatımda tək keçə bilməzimsən

Qanadlan!

Səni mənə gətirəcək bu qanadlar

Uzaqdan…

Ətrini küləyə ötür, dayanma!

Səmadan

Dənizdən

Buluddan

Günəşdən

Güc ver, mənə güc ver, var oluşun belə bəsdir buna

Hər yer mən dardır, əgər səbəb varsa yoxluğuna

Yazdığım ilk sətir belə, son kimi görünə bilir mənə

Çatmamış bitir mürəkkəb, sətirlərim sonluğuna

Uzana-uzana gedir gecə, üzünü görüm edim necə?

Mən buz kimi, sənsə isti, uzaqlaşıram əridikcə

Nə ürək işləmir, nə beyin, küsür pərilər, uzaq qaçır

Bayıra çıxıram axtarışda, boşdur küçə, boşdur küçə…

Toxunuşlar, barmaqlar… hər şey necə də mükəmməldir

Dərin-dərin nəfəs dərim, dərin gözlərim və gözlərin

Dodaqlar, incə belin, uzaqlıqlar içində mən

İtirirəm yenə də səni, yenə də boşdur buz əllərim

Gündəliklərdə vərəq qalmadı, bitirdim neçə qələmdə mürəkkəb

Atmadım, saxladım, doğmadır, tək göründüm hər kəsə

Təkəm sandılar.

Yanımdaydın heç darıxmadım

Amma yenə də dön, yanımda cismin olsun!

Bəlkə inandım ki, nəğmələrdə deyilən eşq bu qədər asandır

Dön, nəğmə yazacam sənin dönüşünə

Yorğun gözlərim baxır, yolun sonunda ölümlə görüşümə

Gecikirəm!

Qanadlan!

Səni mənə gətirəcək bu qanadlar

Uzaqdan…

Ətrini küləyə ötür, dayanma!

Səmadan

Dənizdən

Buluddan

Günəşdən

No matter how many words, no matter how straightforward

Less future lines than looking into his eyes

No matter how straight, no matter how many traces

I can't resist smelling that scent

I drew the picture in my mind without recognizing it

You are a princess and have shoes on your feet

You came into my life and you became real in my story

There are deep cracks and fractures in the beads

I touched the skin and it melted and disappeared

"Am I a spirit or a human being?"

continue on my way without realizing it

I touched his hand, there was a lot of brilliance

"Are you a spirit or a human being?"

continue on my way without realizing it

You are the strongest, most powerful herbal pill

Man cannot fly, no, man cannot fly

Sometimes I'm rude enough to be at risk

But you can't be alone in this life

Wings!

These wings will bring you to me

Remote…

Smell it in the wind, don't stop!

From the sky

From the sea

From the cloud

From the sun

Give me strength, give me strength, it's enough to exist

Every place I am narrow, if there is a reason for its absence

Even the first line I wrote may seem like the last

The ink ends before it reaches the end of my lines

The night is going on, how can I see his face?

I'm like ice, you're hot, I'm moving away

Neither the heart works, nor the brain, the defect fairies, run away

I'm going out in search, the street is empty, the street is empty…

Touches, fingers… how perfect everything is

Take a deep breath in my skin, deep in my eyes and eyes

Lips, slim waist, I'm in the distance

I'm losing you again, my ice hands are still empty

There were no pages left in the diaries, I finished a few pens in ink

I didn't throw it away, I kept it, it's native, I looked alone to everyone

They thought they were single.

I never missed you with me

But still go, have your body with me!

Maybe I believed that love in songs is so easy

Go, I'll write a song for your return

My tired eyes look at me at the end of the road

I'm late!

Wings!

These wings will bring you to me

Remote…

Smell it in the wind, don't stop!

From the sky

From the sea

From the cloud

From the sun