Nə qələm olmur kömək, nə ağappaq vərəqlər…

Bir ağırlıq varsa ürəkdə

Küləklər aparsın külünü

İstəyirsən yanasan

Hərdən fikirləşirəm ki, yuxudayam…

Bütün bu ağırlıq düşəcək çiyindən

Nə vaxt ki, oyanacam

Amma haçanacan davam edəcəyini bilmirəm

Mən əhatə dairəsindən kanarda

Sən isə Bermudumsan

Ümidlər sonuncu ölür, sən son ümidimsən!

Amma yoxsan yanımda

Varsan içimdə

Hər addımımda gözümün önündə

Nəsə səni xatırladır

Zəng edirəm

Ya uzun-uzun çağırır

Ya da nömrən qapalıdır

(biraz sonra zəng edin)

İndi kömək eləmir bizə qanadlar

Yerimiz uçurumların kənarı

Guya qaça-qaça biz xəzandan

Uzaq saldıq özümüzdən baharı

İndi kömək eləmir bizə qanadlar

Yerimiz uçurumların kənarı

Guya qaça-qaça biz xəzandan

Uzaq saldıq özümüzdən baharı

İçimiz daş bazarı, ya da ürək məzarı

Gözlərimiz qızarıb, bəbək yerinə qan damarı

Gecələrimiz yuxusuz, günlərimiz sonsuzluğa

Bu sonsuzluğun sonu bizi görən hara aparır?!

İşlərimiz artır-artır, azalır sevginin vaxtı

Ünsiyyət iki sözlük: «Necəsən?», cavab: «Yaxşı»

Soyuqluqda keçəcəyik daşı, buraxıb yaddaşı

İnkubator insanlarının olmur qardaşı

İndi kömək eləmir bizə qanadlar

Yerimiz uçurumların kənarı

Guya qaça-qaça biz xəzandan

Uzaq saldıq özümüzdən baharı

İndi kömək eləmir bizə qanadlar

Yerimiz uçurumların kənarı

Guya qaça-qaça biz xəzandan

Uzaq saldıq özümüzdən baharı

İndi kömək eləmir iynələr və sistemlər

Məhv olunan sevgilərdir, insanların hirsindən

İndi kömək eləmir magiyalar, ya da dinlər

Dünyanı qurtarmaqçün bu qapqara tilsimdən

Sadə şeylər məntiq üçün fantastikdir

Texnikalar üstələyir insan ağlın

Kim yazır görəsən bu əsəri?

Sonunu görmək maraqlı olardı bu nağılın

Kiminsə gözü bağlı, kiminsə ağlı bağlı

İtib fərq, fərq eləmir yaxınlıq, ya uzaqlıq

Satılır hətta enerji də, indi hər şeyin öz qiyməti

Ürəklər də icarəyə verilir, bir neçə yataqlıq

İndi kömək eləmir bizə qanadlar

Yerimiz uçurumların kənarı

Guya qaça-qaça biz xəzandan

Uzaq saldıq özümüzdən baharı

İndi kömək eləmir bizə qanadlar

Yerimiz uçurumların kənarı

Guya qaça-qaça biz xəzandan

Uzaq saldıq özümüzdən baharı

Ни ручка, ни белые листы не помогают…

Если на сердце тяжесть

Пусть ветры разносят пепел

Вы хотите сжечь

Иногда мне кажется, что я сплю…

Весь этот вес упадет с плеча

Когда я проснусь?

Но я не знаю, как долго это продлится

я вне досягаемости

А ты Бермуды

Надежды умирают последними, ты моя последняя надежда!

Но ты со мной

Если у тебя есть я

Перед глазами на каждом шагу

Что-то напоминает вам

Я зову

Или звонки длинные

Или номер закрыт

(позвони позже)

Теперь крылья нам не помогут

Наше место на краю пропасти

Словно убегая от сокровищницы

Мы убираем от себя весну

Теперь крылья нам не помогут

Наше место на краю пропасти

Словно убегая от сокровищницы

Мы убираем от себя весну

Внутри каменный рынок, или гробница сердца

Наши глаза красные, сосуды вместо кукол

Наши ночи бессонны, наши дни бесконечны

Куда ведет нас конец этой бесконечности?!

Наша работа увеличивается и уменьшается, время любви уменьшается

Общение двух словарей: «Как дела?», Ответ: «Хорошо»

Мы пройдём камень по холоду, оставив память

У людей-инкубаторов нет брата

Теперь крылья нам не помогут

Наше место на краю пропасти

Словно убегая от сокровищницы

Мы убираем от себя весну

Теперь крылья нам не помогут

Наше место на краю пропасти

Словно убегая от сокровищницы

Мы убираем от себя весну

Теперь иглы и системы не помогают

Это любовь, которая разрушена, гнев людей

Теперь магия или религия не помогают

Чтобы спасти мир от этого черного заклинания

Простые вещи отлично подходят для логики

Техники превосходят человеческий разум

Интересно, кто пишет это произведение?

Интересно было бы увидеть конец этой сказки

У кого-то глаза закрыты, чей-то разум закрыт

Исчезла разница, не важно близость или расстояние

Даже энергия продается, теперь все имеет свою цену

Сердца тоже сдаются, несколько спальных мест

Теперь крылья нам не помогут

Наше место на краю пропасти

Словно убегая от сокровищницы

Мы убираем от себя весну

Теперь крылья нам не помогут

Наше место на краю пропасти

Словно убегая от сокровищницы

Мы убираем от себя весну