W Samo Poludnie Zgaslo Slonce - Piotr Rubik, Zofia Nowakowska

Znienacka oddech tracą słowa,

gdy szept się snuje za dziewczyną,

że on chciał tylko raz spróbować,

jak będzie świt smakował z inną.

Dziś serca skowyt i dziś skarga,

że zamiast cieszyć się miłością,

strasznie pragnąłeś czuć na wargach

smak bezimiennej namiętności.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Może to wcale nieistotne,

bo cóż takiego się zdarzyło,

nie raz o serce ktoś się potknie

i nie raz się zakończy miłość.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

W samo południe zgasło słońce,

przestały pachnieć z papieru kwiaty,

żelazko nie jest już gorące,

a cały świat już nie jest światem.

Words lose my breath

when the whisper follows the girl,

that he only wanted to try once

how the dawn will taste with another.

Today the heart's howl and today the complaint,

that instead of enjoying love,

you really wanted to feel on your lips

the taste of nameless passion.

At noon the sun went out,

the paper flowers stopped smelling,

the iron is no longer hot,

and the whole world is no longer the world.

Maybe it doesn't matter at all

for what happened,

more than once someone stumbles over their heart

and love will end more than once.

At noon the sun went out,

the paper flowers stopped smelling,

the iron is no longer hot,

and the whole world is no longer the world.

At noon the sun went out,

the paper flowers stopped smelling,

the iron is no longer hot,

and the whole world is no longer the world.