Með Svipur á Lofti - Misþyrming

Stoðkerfi alls lífs er örkumla

Því lífæðin fellur hver af annarri

Skrýmslið hrifsar þær allar að sér

Og sýgur ötult að sér

Allt sem eitt sinn blómstraði

Þar stendur það stælt á veikburða grundu

Og étur undan sér jarðveginn

Hún reynir af mesta megni

Að berjast á móti

En ríkjandi Guð, með svipur á lofti

Lætur eigi undan

Hann hrifsar að sér loftið

Sem æ verður af skornari skammti

En þrátt fyrir að rýmið þrengi og þrengi að

Ríkir Hann enn með svipur á lofti

The musculoskeletal system of all life is crippled

Because life falls apart

The monster snatches them all up

And sucks vigorously

Everything that once flourished

There it stands tall on a weak ground

And eats away at the soil

She tries her best

To fight against

But the reigning God, with likeness in the air

Do not give in

He snatches the air

Which is becoming increasingly scarce

But despite the fact that the space is getting narrower and narrower

He still reigns with likeness in the air